ฟ้าสูง ดินต่ำ คำคน
แค้นข้น คำข้าว มิกลืนได้
มืดดำ ข้าวตอก ดอกไม้
ชดใช้ เท่าไหร่ ไม่เคยพอ
เสียงเขา ดังก้อง ขุนเขา
เสียงเรา เขาฟัง แล้วหัวร่อ
กำหมัด ชุ่มเหงื่อ เรื่อคอ
ไม่ขอ มีรัก ภักดี
จำจากเจ้า จอมใจ อาลัยรัก
หนุนตัก พ่อเถิดหนา แม่ยาหยี
พ่อต้อง ไปเพื่อ สิทธิเสรี
พรุ่งนี้ แล้วหนา ต้องจากกัน
ตัวเล็ก อย่าดื้อ ถือดี
ว่ามี พี่คอย ปอปั้น
ขนม ข้าวปลา แบ่งปัน
ช่วยแม่ ขยัน ทำงาน
กุมมือ เมียแก้ว แล้วลา
รอพี่ กลับมา ที่บ้าน
เพื่อประชา- ธิปไตย ไม่นาน
เสร็จการณ์ พี่จะกลับ นะกลอยใจ
สวมเสื้อแดง ออกเดิน เผชิญโชค
มือโบก ฝากคำ ร่ำไห้
คิดถึง มองรูป พ่อไว้
ขอพร โพยภัย ให้ผ่านพ้น
จากวัน เป็นเดือน เป็นปี
ดูข่าว ทีวี แสนสับสน
ทหารล้อม บอกมิใช่ ประชาชน
แต่เป็นคน ชั่วร้าย ก่อการร้าย !
กระแสธาร เสื้อแดง ยิ่งแข็งกร้าว
กระแสข่าว จะยิงกราด ไม่ขาดสาย
กระสุนปืน สไนเปอร์ ล้วนเล็งลาย
กลิ่นความตาย ฟุ้งตลบ กลบกลางกรุง
ชะแง้คอ รอคอย ละห้อยหา
หอมข้าวใหม่ โชยมา จากหม้อหุง
วันแล้ว วันเล่า เฝ้าปรุง
ผักบุ้ง ทอดยอด ล่วงเลย...
กราบรูปพ่อ ขอพร ก่อนหลับตา
รูปยังยิ้ม พิมพ์หน้า ดูผ่าเผย
แม้ขาดพ่อ เคียงข้าง เหมือนอย่างเคย
ลมรำเพย ยังพัดคำ พ่อพร่ำไว้
เย็นย่ำ ค่ำยาม น้ำค้างย้อย
ลูกน้อย คอยถาม พ่ออยู่ใหน ?
โอ๋อย่าร้อง น้องจะตื่น นะดวงใจ
พ่อลูกไป เป็นมหา ประชาชน
พรุ่งนี้ พ่อจะกลับ มารับขวัญ
หลับฝัน เถิดหนา อย่าสับสน
หนุนแขนแม่ ต่างหมอน นะหน้ามล
อย่าซน เลยเจ้า จงฟัง...
ลมกระพือ ปีกพัด พลันดาวตก
สั่นสะทก ถนนเถื่อน เกลื่อนรถถัง
เสียงปืนเปรี้ยง ระดมยิง ด้วยชิงชัง
รูปที่แขวน บนผนัง ยังเหมือนเดิม !
: มอบบทกวีนี้แด่พ่อเสื้อแดงทุกคน
อานนท์ นำภา 24 ตุลาคม 2553
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)