(๑. คำถามของความชั่ว)

มาจากไหนกันเล่าผู้เฒ่าเอ๋ย เป็นครั้งแรกที่เคยเข้าเมืองหลวง
คนบ้านนอกคอกตื้อสะดือกลวง  ไยมาทวงสิทธิิเสรีธรรม

เป็นผู้ก่อการร้ายมิใช่หรือ  แถมยังถืออาวุธเตรียมกระหน่ำ
พวกบั้งไฟหลาวแหลนไม้ไผ่ลำ  มายี่ย่ำย่านไฮโซให้มัวซัว

นึกอย่างไรถึงจ้องอยากล้มเจ้า   พวกหูเบางี่เง่าถูกเป่าหัว
ไม่เคารพสถาบันชอบพันพัว  คอมมิวนิสต์คิดชั่วไม่ภักดี

รับเงินจากทักษิณมากี่ร้อย  ขนชาวดอยต่างด้าวมาถึงนี่
ทิ้งไร่นาสาโททำไมมี  รีบกลับไปเดี๋ยวนี้ฤดูนา

ฟังปราศรัยรู้เรื่องหรือนั่งหลับ  จ้องขยับเท้าตบเหมือนผีบ้า
หลงคารมณัฐวุฒิสุดระอา  พวกแม่ยกยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ

ยุบสภาเพื่อใครไม่รู้ชัด  ยอมเบียดเสียดเยียดยัดใต้เต๊นท์ผุ
แผนโรดแมพรับไหมเลิกมุละทุ  กลับสาธุแกนนำให้บงการ

เขาจะยิงกันแล้วยังนั่งอยู่  ทำไม่รู้ไม่ชี้พลีสังขาร
คนอะไรดื้อดันอันธพาล  หรือแกถูกจ้างวานให้มาตาย

(๒) ตอบคำถามให้ความชั่ว

มาจากบ้านภูดอยแดนอีสาน  ถิ่นกันดารปักษ์ใต้จรดเหนือ
คนบ้านนอกคอกดินเคยกินเกลือ รวมตัวเมื่อชาติไถ่ถามความเท่าเทียม

ถูกประณามทรามโฉดชนชั้นชั่ว  หลงหน้ามืดตามัวเขาวัวเสี้ยม
เถอะจึงจนแต่หัวใจจักไม่เจียม  ยิ่งกว่าไฟไหม้เกรียมเพราะโศกกรำ

ใครกันแน่จอมโจรชอบโหนเจ้า  หัวถูกเป่าให้แบ่งคนชนสูง-ต่ำ
เคยเคารพสถาบันพลันฟ้าดำ ถูกปรักปรำคอมมิวนิสต์จิตยินดี

ไม่รู้จักทักษิณรับสินบาท  นับแบ็งค์ขาดโบกรถไฟโหนชั้นสี่
ลัวะกะเหรี่ยงม้งขมุเงาะกุลี  ก็คนดีคนหนึ่งยอมทิ้งนา

ไม่เคยฟังปราศรัยในชีวิต  หูถูกปิดการเมืองเรื่องซ้ายขวา
พลันลิ้มฤทธิ์พิษภัยในสภา  ก่อนนี้เข้าคูหาคิดว่าพอ

ยอมอั้นฉี่อั้นอึแม้อึดอัด  อัตคัตลุกนั่งอยากฟังต่อ
รักโรงเรียนผ่านฟ้าน้ำตาคลอ ชีวิตเรานี่หนอขอเรียนรู้

ห่ากระสุนไอ้โม่งกระหน่ำร่าง  ตีนตบคว้างข้างข้าวกล่องยังกองอยู่
เฮือกสุดท้ายประจักษ์ใจใครฆ่ากู  วิญญาณเศร้าเฝ้าเพ่่งดู..ศัตรูเดียว