เมื่อการฆ่าเวียนมาถึง
...ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
นครเน่าโสมมอันมืดบอด
เหยื่อสังหารแห่งอ้อมกอด
...อำมหิต
แสงสว่างทางปัญญาไม่เปล่งแสง
ยังจำแลงแฝงกายอภิสิทธิ์
ปัญญาชนสิ้นแล้วทุกความคิด
เหลือเพียงร่างไร้ชีวิต
...โอ้! อนิจจา
กฎหมายหมิ่น 112 ของ พี่เบิ้ม
ผู้ใดควรริเริ่มการทายท้า
ปัญญาชนหรือคนธรรมดา?
แหม...ตาสี ตาสากลับเดินนำหน้า
...ท้าประจัน
ฉะนี้...นครรัฐแห่งการล่าแม่มด
เสรีภาพ คือ การพูดปดอย่างน่าขัน
ซาบซึ้ง...กราบ ซาบซึ้ง...กราบ กันทุกวัน
จันทร์ อังคาร พุธ พฤหัส ศุกร์
...เสาร์ อาทิตย์
อุเหม่ “บางคนอยู่บนภูดูหมากัดกัน”
วันนี้ เขาเลือกสมาฉันท์อำมหิต
กลบเสียงคนตายเสียจนมิด
นี่แหละหนาชีวิตปัญญาชน
ชีวิตปัญญาชนอับจนนัก
เดี๋ยวมวลชนไม่รักอาจขัดสน
ไม่เป็นกลาง ไม่ผู้ดี ทุกปริมณฑล
งานไม่เข้าอาจร่วงหล่นจากหอคอย
ไม่เป็นกลาง ไม่ผู้ดี ทุกปริมณฑล
เจ้าไม่รัก...อาจร่วงหล่นจากหอคอย.
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)