ระหว่างการสิ้นสุดของทศวรรษ
สิ่งมีชีวิตสายพันธุ์สุดท้ายของโลกเก่า
พวกเขา... ดื่มกินอย่างอิ่มหนำสำราญ
บนความปวดร้าวของประชาชนผู้หัวใจสลาย
หฤหรรษ์ยิ่งนักกับอำนาจบารมีดั่งเทพยดา
ที่เคยมีมา และหวังจะมีต่อไป
แต่นั่นเป็นเพียงภาพลวงตา
หาใช่ศรัทธาแท้จริงจากประชาชนไม่
ความขมขื่นของผู้ทุกข์ระทม
กลั่นออกมาเป็นหยาดเหงื่อไคล คราบน้ำตา
และริ้วรอยบนผิวหนังเดียงสา
ของเธอ ฉัน ...พวกเรา
มันเนิ่นนานเพียงพอแล้ว
ยุคสมัยแห่งความมืดบอดของสติปัญญา
และความสอพลอ
พวกเขารักษามันไว้เพื่อการกดขี่คนเยี่ยงทาส
คราบน้ำลายจากเหล่าสมุนสัตว์เลื้อยคลาน
จะท่วมท้นกินกลืนทุกสรรพสิ่ง
แม้เขาก็มิอาจตะเกียกตะกายว่ายฝ่าข้าม
ถึงจะใช้ความเพียรดุจเดียวกับพระเอกในชาดก
สงครามที่พวกเขาเป็นผู้ก่อ
จะกลายเป็นหลุมศพกลบฝัง
ถมทับความดีงามจอมปลอมภายใต้ซากประวัติศาสตร์
ด้วยมวลตะกอนธุลีประชาชน
มันกำลังเริ่มต้นแล้ว...ยุคใหม่ของพวกเรา!