ชื่อบทความเดิม: ทักษิณกับเพื่อไทย “ไปไม่ถึง” ในเรื่องนโยบายสำหรับอนาคต
จาก http://www.facebook.com/notes/giles-ji-ungpakorn

ปาฐกถาอดีตนายกทักษิณ น่าผิดหวังมาก แต่ผมก็ไม่เคยตั้งความหวังอะไรกับคุณทักษิณอยู่แล้ว... ทักษิณใช้เวลาพูดมากมายเรื่องความ “จงรักภักดี” พูดถึงตัวเองมากไป ไม่พูดถึงปัญหากฏหมาย 112 ที่ลามทั่วสังคมและเป็นเครื่องมือของทหารเผด็จการ ทักษิณพูดเหมือนกับว่ารัฐประหาร 19 กันยาและวิกฤตการเมืองที่ตามมาไม่ได้เกิดขึ้น เพราะพูดทำนองว่า ถ้าพรรคเพื่อไทยชนะการเลือกตั้ง เราจะกลับไปยุคก่อนการทำรัฐประหารได้ง่าย โดยไม่ต้องแก้ไขโครงสร้างอำนาจนอกระบบ และโดยไม่คำนึงถึงการพัฒนาก้าวหน้าทางการเมืองของคนเสื้อแดง ทักษิณพูดแต่ว่า มั่นใจว่าเพื่อไทยจะชนะการเลือกตั้ง ในขณะที่ทหารและประชาธิปัตย์กำลังค่อยๆ โกงการเลือกตั้ง และในขณะที่พวกที่ทำรัฐประหาร 19 กันยา และทำลายรัฐบาลพรรคพลังประชาชนในภายหลังยังอยู่

ทักษิณไม่พูดถึงความจำเป็นที่จะปฏิรูปทหารและระบบศาลอย่างถอนรากถอนโคนโดยปลดนายพลและผู้พิพากษาเลวออกให้หมด ไม่พูดถึงความจำเป็นที่จะนำ อภิสิทธิ์  สุเทพ อนุพงษ์ ประยุทธ์ มาลงโทษในเหตุการณ์ฆ่าประชาชนมือเปล่า ไม่พูดถึงนักโทษการเมืองเสื้อแดงที่ยังติดคุกหรือได้ประกันแต่ยังติดคดี ซึ่งประเด็นเหล่านี้เป็นเรื่องใหญ่ในใจคนเสื้อแดงที่เจ็บปวดมานาน มีแต่การพูดถึงความฝันลอยๆ ว่าถ้าชนะการเลือกตั้ง “ทุกฝ่ายต้อง” เคารพเสียงประชาชน ไม่มีการอธิบายว่า ขบวนการเสื้อแดงมีบทบาทสำคัญในการเคลื่อนไหวคู่ขนานนอกรัฐสภา เพื่อผลักดันการปฏิรูปให้ประเทศเป็นประชาธิปไตยแท้จริงที่มีความเสมอภาค เพราะมวลชนคนเสื้อแดงกดดันทหารและอำนาจนอกระบบได้ ทักษิณเกือบจะไม่พูดถึงมวลชนเสื้อแดงเลย พูดถึงแต่พรรคเพื่อไทย นอกจากนี้ถ้าขบวนการเสื้อแดงจะเคลื่อนไหวได้คล่อง ต้องมีเสรีภาพในการรวมตัวกันและการชุมนุม ซึ่งต้องขยายไปสู่เสรีภาพแท้ในการตั้งสหภาพแรงงานและการนัดหยุดงานอีกด้วย เรื่องแบบนี้ที่เกี่ยวกับการเพิ่มอำนาจและพลังให้ประชาชนทักษิณไม่พูดถึง และต้องถือว่าเป็นจุดอ่อน

ที่เป็นรูปธรรมใหม่มีแค่ข้อเสนอ “เมกกาโปรเจก” เรื่องการทำเขื่อนในทะเลเพื่อปกป้องกรุงเทพฯและสร้างเมืองใหม่ การพัฒนาลุ่มแม่น้ำต่างๆ การสร้างรถไฟไฟฟ้าและรถไฟสมัยใหม่ การสร้างทางผ่านระหว่างสองฝั่งทะเลภาคใต้ และโครงการพลังงานทางเลือกจากลมฯลฯ

ในเรื่องการแก้ไขปัญหาความยากจน มีแต่การเสนอนโยบายเก่าๆ เรื่อง “กองทุนหมู่บ้าน” โดยเพิ่มทุน การพักหนี้ การพัฒนาคุณภาพสามสิบบาทรักษาทุกโรค การพัฒนา OTOP  แต่ไม่มีข้อเสนออะไรใหม่ แบบ “คิดใหม่ทำใหม่” เพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจอย่างจริงจัง เช่นการพัฒนาไปสู่รัฐสวัสดิการเต็มรูปแบบที่มีสวัสดิการบำเหน็จบำนาญเกษียณ สวัสดิการว่างงาน สวัสดิการลาคลอด สวัสดิการเลี้ยงดูบุตร และสวัสดิการเพิ่มรายได้สำหรับคนที่มีรายได้ต่ำแต่มีงานทำ ฯลฯ ไม่มีการเสนอการเก็บภาษีก้าวหน้าจากคนรวยเพื่อลดความเหลื่อมล้ำ และสร้างงบประมาณของรัฐ และข้อเสนอให้ขึ้นค่าแรงขั้นต่ำยังไม่พอ ต้องให้ถึงระดับ 400 บาทต่อวันถึงจะพอเหมาะ

แต่ปัญหาใหญ่คือการพัฒนาเศรษฐกิจไทยเพื่อให้ประชาชนส่วนใหญ่ได้ประโยชน์ จะทำไม่ได้ภายใต้โครงสร้างการเมืองที่อำมาตย์คุมสังคม เราต้องปฏิวัติโครงสร้างอำนาจนี้ และต้องสร้างบรรยากาศเสรีภาพ ประชาธิปไตย และความเท่าเทียม แค่ชนะการเลือกตั้งในสภาจะไม่พอ

ที่แย่คือไม่มีการเรียนรู้ทบทวนนโยบายผิดๆ เกี่ยวกับยาเสพติด ที่ไม่เคยแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ แต่เน้นนโยบายเก่าๆ ที่ใช้ความรุนแรงและการฆ่าวิสามัญโดยเจ้าหน้าที่รัฐ ซึ่งพวกนี้ก็เคยฆ่าประชาชนเสื้อแดงมือเปล่าอีกด้วย

ในกรณีสงครามในภาคใต้ อย่างน้อยมีการยอมรับข้อผิดพลาดว่าเดิมเคย “แรงไปหน่อย” แต่เราต้องดูว่ามีรายละเอียดรูปธรรมอะไรเพื่อสร้างความเคารพต่อวิถีชีวิตของคนในพื้นที่

สรุปแล้ว ในความเห็นของผม คุณทักษิณหมดสภาพในการเป็นผู้นำทางความคิดสำหรับคนเสื้อแดง และในรอบสี่กว่าปีที่ผ่านมาคนเสื้อแดงพัฒนาความคิดของตนเองไปไกล ส่วนพรรคเพื่อไทยก็ยังไม่มีนโยบายใหม่พอที่จะครองใจประชาชนเสื้อแดงและประชาชนคนอื่นอย่างจริงจัง

แต่แน่นอนพรรคประชาธิปัตย์และเหล่าพรรคงูเห่าทั้งหลายยิ่งเลวกว่าอย่างมหาศาล และเป็นพวกเดียวกับอำมาตย์มือเปื้อนเลือดอีกด้วย เราต้องต่อต้านพวกนี้

คนเสื้อแดงคงต้องกัดฟันเลือกพรรคเพื่อไทยในปีนี้ แต่ในขณะเดียวกันเราต้องคิดหนักต่อไปว่าเราจะพัฒนาการเคลื่อนไหวของขบวนการเสื้อแดงอย่างไร ในรูปแบบที่อิสระจากพรรคเพื่อไทย และเราจะต้องคิดต่อว่าเราจะสร้างพรรคการเมืองของคนเสื้อแดงเองอย่างไรอีกด้วย ที่สำคัญเราจะต้องไม่ลืมว่า ชัยชนะของพรรคเพื่อไทยไม่ใช่สิ่งอัตโนมัติ เราต้องมีข้อเรียกร้องที่ชัดเจนและมีความหมาย เพื่อข้ามพ้นแค่ขั้นตอนการเลือกตั้ง ไม่ว่าฝ่ายอำมาตย์จะโกงได้หรือไม่