เมื่อวันที่ 14 มิถุนายน 2554 แอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล เรียกร้องให้ปล่อยตัวนักโทษมโนธรรมสำนึก 7คน โดยทันทีและปราศจากเงื่อนไข พวกเขาเหล่านี้ถูกจับกุมเพียงเพราะการชูธงและร่วมการชุมนุมทางการเมืองโดยสันติ คดีของพวกเขาแสดงให้เห็นว่ารัฐบาลอินโดนีเซียล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่าในการแยกแยะระหว่างกลุ่มผู้ใช้อาวุธ และกลุ่มนักกิจกรรมทางการเมืองที่ยึดหลักสันติวิธี กลุ่มนักกิจกรรม ซึ่งรวมไปถึงนักเรียน นักศึกษา ได้เดินชุมนุมโดยสันติในวันที่14 ธันวาคม 2553 เพื่อต่อต้านความอยุติธรรมและการล่วงละเมิดสิทธิมนุษยชนโดยกองกำลังรักษาความปลอดภัยอินโดนีเซียต่อชาวปาปัว การเดินชุมนุมเสร็จสิ้นลงที่สนามปีนีรันกัน ซังเก็ง ในมาน็อกวาริ ซึ่งเป็นที่นัดหมายกันระหว่างนักกิจกรรมอื่นๆให้ได้มาร่วมกันเฉลิมฉลองวันครอบรอบการประกาศเอกราชของ“เมลานีเซียตะวันตก”นักกิจกรรมเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มที่ถือกำเนิดขึ้นในปาปัวในช่วงกลางปี 1980 ที่ส่งเสริมการประกาศอิสรภาพของปาปัวในชื่อ “เมลานีเซียตะวันตก” ระหว่างการเฉลิมฉลองนั้น เมื่อมีการเชิญ\ธง 14 ดาว”ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ความเป็นเอกราชของเมลานีเซียตะวันตก ตำรวจรักษาความสงบระดับเขตย่อยมาน็อกวาริ(Polres)ก็ตอบโต้ทันทีด้วยการสลายกลุ่มผู้ชุมนุมและจับกุมนักเรียนจำนวน 5 คน คือ Jhon Wilson Wader