ฉันโตแล้ว ฉันจึงไม่ใฝ่ฝันถึงของขวัญวันคริสต์มาส จากซานตาครอสเคราขาว ผู้ขี่มาในเลื่อนพร้อมกวางเรนเดียร์ ฉันโตแล้ว ฉันจึงไม่คิดว่าจะได้พบ ซานตาครอสเคราขาวผู้ลงมาตาม ปล่องไฟโบราณ เพื่อบอกฉันว่าฉันเป็นเด็กดีเพียงใด ฉันโตแล้ว ฉันจึงหวังจะได้ของขวัญ จากกรรมการสิทธิมนุษยชนในประเทศของฉันมากกว่า กรรมการสิทธิผมสีขาวผู้มาพร้อมกับ รถเบนซ์และน้ำมันฟรีเต็มถัง ฉันโตแล้ว ฉันจึงหวังจะได้ของขวัญจากกรรมการสิทธิ ผู้ลงมาจากบันไดหอคอยงาช้าง เพื่อบอกฉันว่า พวกเขาได้แลเห็นและรับรู้ ถึงเหล่าผู้ถูกกระทำในประเทศ มากเพียงใด และเมื่อฉันคิดเช่นนั้น ฉันจึงพบว่าฉันเป็นเด็กทารกมากเพียงใด เด็กทารกที่ไม่กล้าจะเติบโต เพื่อยอมรับความจริง ในประเทศนี้ ......................................... หมายเหตุผู้เขียน: บทกวีวันคริสต์มาส ในวันที่ไม่มีอยู่ทั้งซานตาครอสและกรรมการสิทธิมนุษยชนในประเทศนี้ (แรงบันดาลใจจากบทความของ มุกหอม วงษ์เทศ)
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)