Christ you know it ain't easy, You know how hard it can be. The way things are going. They're gonna crucify me. ประโยคข้างต้นคือเนื้อเพลงในท่อนฮุคของเพลง Ballad of John and Yoko ผลงานยุคปลายของสี่เต่าทองที่เล่าเรื่องบรรยายความชีวิตของจอห์น เลนนอน และ โยโกะ โอโนะ ในช่วงเริ่มต้นอินเลิฟเดินทางไปฮันนีมูนตามที่เมืองในอังกฤษและประเทศข้างเคียง การเดินทางครั้งนี้ของทั้งคู่กลายเป็นภารกิจที่นักข่าวติดตามด้วยความสนใจ แน่นอนว่าเมื่อถูกนักข่าวตามมาก ๆ ความอึดอัดย่อมบังเกิด จอห์นถึงกับบ่นออกมาเป็นเพลงประหนึ่งว่าเขากำลังถูกจ้องมองจับผิดเพื่อจะตรึงกางเขนเขาอยู่ร่ำไป ปี 2554 ที่ผ่านมามีหลายช่วงเวลาที่ผมรู้สึกอินกับท่อนฮุคของเพลงนี้เป็นพิเศษ ชีวิตของผมบังเอิญพลิกผันจากการเป็นคนธรรมดาเดินดินในสายตาคนเดินถนนสู่การเป็น ‘น้าช้าง’ ผู้ช่วยเชฟหมีแห่งรายการครัวกาก ๆ รายการทำครัวที่โด่งดังจากการทลายโครงสร้างรายการครัวด้วยวาจาอันหยาบคายของเชฟ วัตถุดิบที่เป็นของเหลือกินทิ้งแห้งเกือบเน่าในตู้เย็น รวมไปถึงการใช้รองเท้าเป็นอุปกรณ์ในการทำครัว รายการนี้เริ่มต้นจากทำขำ ๆ ด้วยธรรมชาติของทีมงานที่เป็นพวกชอบเรียกเสียงหัวเราะในหมู่เพื่อนฝูงอยู่แล้ว สมัยเวบบอร์ดยังเป็นที่นิยม งานอดิเรกที่ทำแก้เครียดจากธีซีสคือการเขียนเรื่องราวอุปโลกน์พลิกผันเพื่อนกลายเป็นตัวละครต่าง ๆ ทำเอาน้ำหูน้ำตาไหล ครัวกาก ๆ เกิดขึ้นเพียงเพราะเทคโนโลยีมันเปลี่ยน การอัดวิดีโอเป็นเรื่องสามัญประจำที่ใครก็ทำได้ เมื่อเผยแพร่ในเวบ youtube แล้วปรากฎว่ามีการแบ่งปันในสังคมออนไลน์กันแพร่หลาย กลายเป็นว่าเรามีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันในช่วงเวลาข้าม (หลาย) คืน เราเริ่มเดินสยามได้อย่างไม่เป็นสุข ขึ้นรถเมลได้ไม่สะดวกเพราะมีคนมาขอถ่ายรูปและขอลายเซ็นกันเป็นกิจวัตร ชีวิตที่ไม่คิดว่าชาติหนึ่งอยู่ดี ๆ จะมีสาวน่ารักมาขอถ่ายรูปก็บังเกิดขึ้น ถ้าโดยส่วนตัวแม้ถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่ชิน ตั้งแต่ก่อนมีโลกไซเบอร์ สังคมบันเทิงฉาบหน้าด้วยแสงสีอันสวยงามและหวานเยิ้มด้วยความสำเร็จ ชื่อเสียงเงินทองต่างเป็นเครื่องล่อใจให้ใครต่อใครใฝ่ฝันอยากเป็นดาราดัง ชายหนุ่มหญิงสาวหน้าตาดีย่อมมีทุนดีกว่าคนอื่น ยิ่งหากมีความสามารถการแสดงด้วยแล้วโอกาสทองให้การเขยิบสถานะตัวเองเป็น upper middle class สูงตามไปเท่านั้น ทว่าใช่ว่าทุกคนจะมีพรสวรรค์ ความสามารถ เท่าเทียมและติดตัวจากพระผู้เป็นเจ้ามาเหมือนกันทุกคน เหล่าบรรดา wannabe อันเป็นแสลงเรียกคนที่พยายามอยากเป็นแต่หน้าตา ความสามารถไม่ถึง จึงได้แต่ดิ้นรนก้าวไปสู่ฝันที่ช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน ว่ากันว่าเทคโนโลยีเปลี่ยน พฤติกรรมคนก็เปลี่ยน ยูทูบเวบไซต์ที่ใครก็ได้อัพวิดีโอเผยแพร่แก่ประชาคมโลกกลายเป็นเครื่องมือสำคัญในการเป็นจุดเริ่มต้นของการปฏิวัติวงการสื่อกระจายภาพและเสียง คุณอาจจะมีฝีมือการเล่นกีตาร์ที่ยอดเยี่ยมแต่หน้าตาไม่ขาย คุณอาจจะมีงานเพลงที่ยอดเยี่ยมแต่ไม่มีค่ายเมเจอร์มาสนใจ คุณอาจจะลิ้นไก่สั้นแต่อยากบอกโลกว่าชอบร้องเพลง ฯลฯ สิ่งเหล่านี้กลายเป็นเนื้อหาใหม่ที่ไม่มีวันปรากฎได้ในสื่อทีวีซึ่งสร้างความตื่นตาตื่นใจแก่ผู้ชมเป็นอันมาก แน่นอนว่าใครหลายคนผู้ใฝ่ฝันอยากมีชื่อเสียงย่อมมองเห็นหนทางในการใช้ช่องทางเหล่านี้เป็นบันไดไต่เต้าขึ้นไป ปี 2554 สังคมไซเบอร์ไทยจึงมีโอกาสได้ผลิตบรรดาเซเลปออนไลน์ หลายคนได้รับตำแหน่งนี้โดยบังเอิญ (โดยเฉพาะสมาชิกชาวครัวกาก ๆ) บางคนก็ตั้งใจและได้ผลลัพธ์ที่งดงาม แต่ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจล้วนแต่ต้องประสบชะตากรรมในการปรับตัวต่อคนรอบข้างและภาวะการคาดหวังจากบรรดาผู้ชมที่หลายครั้งก็ประหนึ่งเหมือนซึนามิแห่งนรกซัดสาด สิ่งแรกที่ต้องเจอคือสายตาของการแอบมองและการซุบซิบ ไม่ต้องเดาให้ยากว่าเขากำลังถามไถ่อย่างซีเรียสว่านั่นคือคนที่เห็นในคลิปหรือเปล่า ถ้าคุณเป็นคนอยากดังก็คงรับกับสภาพนี้ได้ไม่ยากที่ใคร ๆ ก็สนใจ แต่กับคนที่โชคชะตานำพา พฤติกรรมเหล่านี้ชวนให้ตระหนกไม่น้อยคล้ายกับมีคนนินทาเราอยู่ทุกที่ทุกเวลา ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปจะเริ่มชินไปเองและเริ่มตรวจจับได้ว่าใครกำลังพูดถึงเราอยู่ การแอบมองและซุบซิบเป็นเพียงปฐมบท ขั้นต่อมาที่ต้องเตรียมตัวเตรียมใจไม่น้อยคือการต้องมีปฏิสัมพันธ์กับคนไม่รู้จักที่ชื่นชอบในผลงาน ประเภทเข้ามาขอถ่ายรูป มาคุยด้วยดี ๆ นี่ไม่ได้ยากเย็นอะไรเท่าไรจะมีก็เพียงการปั้นรอยยิ้มซึ่งความยากน่าจะแปรผกผันกับ EQ แต่หลายครั้งที่เจอเข้ามาคุยประหนึ่งเป็นเพื่อนหรือแสดงความ ‘กาก’ ด้วยคิดว่าหน้ากากด้านที่เห็นในคลิปนั้นคือความจริงเสียทุกอย่างก็เกินจะรับไหว พูดจามึงมาพาโวยด้วยภาษาระดับที่ ‘คนสนิทกันเท่านั้น’ ถึงจะใช้กัน การรับมือคนกลุ่มนี้ถือว่าต้องใช้พลังอันผลิตจาก EQ เยอะพอสมควรในการไม่ให้เขาเสียน้ำใจที่อุตส่าห์มาทักทายแม้ในใจอยากขย้ำก็ตามที เรื่องที่ว่าเป็นเพียงสามัญไม่ได้ชวนปวดหัวอะไรมาก ความคาดหวังในผลงานต่างหากที่กลายเป็นเครื่องบั่นทอนให้ใครหลายคนท้อและเสียกำลังใจโดยใช่เหตุ ปฐมบทต้นเหตุของเหล่าบรรดาเซเลปออนไลน์น่าจะมาจากการทำขำ ๆ โดยไม่ได้คาดหวังอะไร ดังนั้นรายการในครั้งแรก ๆ ย่อมมี ‘ความเด่นชัด’ ทั้งในแง่ของรูปแบบและเนื้อหา ทว่าปัญหาต่อมาที่พบกันถ้วนหน้าคือ ในแง่เนื้อหาอาจจะไม่มีอะไรใหม่และตื่นเต้นเท่ากับครั้งแรก ๆ ใครทำงานสื่อย่อมรู้ดีกว่าการผลิตผลงานเองโดยไม่มีโปรดิวเซอร์และทีมงานค่อยช่วยคิดให้นั้นเหนื่อยหนักขนาดไหน เมื่อต้องคิดเองทำเองจากตัวคนเดียวย่อมทำให้เกิดความแปลกสดใหม่ได้ยาก ด้านแง่การทำงาน จุดเริ่มต้นที่ทำเพียงสนุกมิได้คาดหวังซึ่งรายได้ ในระยะยาวย่อมขาดแรงจูงใจในการผลิตผลงานออกมาด้วยความถี่ที่ต่อเนื่อง ทว่าความคาดหวังของผู้ชมมิใช่อย่างนั้น ธรรมชาติของผู้ชมในโลกไซเบอร์ของไทยเคยมีการลองสรุปบทเรียนกันดูจากผู้สันทัดด้านสื่อใหม่ว่า ‘ชื่นชอบความแปลกใหม่ ให้โอกาสและทำลายเพียงคลิกเดียว ชอบความจริงใจ ไม่โกหกและรับไม่ค่อยได้การขายวิญญาณ’ คนดูไม่น้อยต่างคาดหวังเนื้อหารายการที่มีความแปลกใหม่ สด สนุก ทุกครั้งที่มีตอนใหม่ออกมา พวกเขายอมรับได้กับทุกรายการที่จริงใจไม่หลอกลวง (อันนี้อาจจะสืบเนื่องไกลกว่าเคสเซเลปออนล์ อย่างกรณีมีดาราทำผิด ถ้ายอมรับผิดจะได้รับคำตอบรับแง่บวกทันที แต่หากปฏิเสธหรือมีแง่มุมที่ไม่เป็นไปตามความคิดของคนส่วนใหญ่ในสังคมออนไลน์นั้น ๆ รับรองได้เลยว่า เละ!) และบางส่วนรับไม่ได้หากรายการเริ่มเปลี่ยนแนวทางทั้งเนื้อหาและรูปแบบ เช่น อาจจะมีเรื่องพานิชย์มาเกี่ยวข้อง หลายคนจะต่อต้านและกล่าวหาว่าขายวิญญาณทันที ฟีดแบ็คมีทั้งแง่บวกและแง่ลบเสมออันเป็นสามัญของโลก ทว่าแง่ลบที่มักเจอมากับตัวคือการตำหนิถึงอุดมการณ์ที่เลือนลางของผู้ผลิตว่ามิยอมดำเนินไปตามเส้นทางเริ่มต้น ซึ่งเซเลปออนไลน์ไม่น้อยก็คิดว่าสิ่งที่ตนทำคือการทำฟรี ๆ ให้ดู มิได้เรียกร้องเงินทองผลประโยชน์ใด ๆ คำวิจารณ์ส่วนหนึ่งถูกผลิตออกมาจากความรู้สึกต้องการกำหนดให้เป็นไปดั่งใจตน และหลายครั้งเมื่อไม่พอใจก็พาลด่าว่ากลายเป็นเรื่องใหญ่โต คล้ายกับต้องการเอาพวกเราที่เขานึกว่าขายวิญญาณไปตรึงกางเขนเผาไฟให้รู้แล้วรู้รอด ความเห็นทิศทางนี้อาจจะไม่น้อยนิดเมื่อเทียบกับคำชื่นชมที่ได้รับแต่ก็สามารถสร้างความขุ่นข้องหมองใจอยู่หลายวัน สำหรับคนที่เกิดมาในชีวิตไม่ได้เจอการคาดหวังมากมายจากคนอื่นถือว่านี่หนักหนาไม่น้อย ความคาดหวังและการเปลี่ยนแปลงชีวิตประจำวันนี้เหล่านี้เมื่อเทียบกับบรรดาซุปเปอร์สตาร์เจอยังถือว่าน้อยนิด ผมเองเคยบอกกับเพื่อนฝูงว่าพอจะเข้าใจนิดหน่อยแล้วว่าทำไม เคิร์ท โคเบน ฟรอนท์แมนแห่งวงกรันจ์ในตำนานอย่างเนอร์วานาถึงฆ่าตัวตายทั้ง ๆ ที่ประสบความสำเร็จมากมาย เข้าใจความรู้สึกของเลนนอนในวันที่สื่อตามจับตาและคาดหวังกับเขาประหนึ่งเหมือนจองจับตรึงกางเขนหากพลาดพลั้ง ก็คงเป็นเหมือนเนื้อร้องในเพลงข้างต้นที่ว่าไว้ Christ you know it ain't easy, You know how hard it can be. The way things are going. They're gonna crucify me. ชีวิตเซเลปออนไลน์นี่มันไม่ง่ายจริง ๆ!!!