สงสัยว่าพ่อแม่ไม่สอนสั่ง จึงมานั่งหน้าจอจ้อโขมง คุ้ยข่าวนู้นแขวะคนนี้ว่าขี้โกง จนคอโป่งตาโปนถลนตะลึง คุณคงเป็นลูกรักยิ่งนักแล้ว พ่อดั่งแก้วกนกมณีเป็นที่หนึ่ง แม่คุณคงสั่งสอนเสียลึกซึ้ง ปากคุณจึงจ้วงจาบอำเภอใจ โอ้ละหนอ...นกน้อยแห่งไร่ส้ม พ่นคารมข่มเหงยำเยงไพร่ หนึ่งหนึ่งสองที่ผองคุณทูนเทิดไว้ แท้คือโซ่เส้นใหญ่ใกล้หย่อนยาน เมื่อมีคนเห็นต่างย่อมต่างเห็น ไยต้องเป็นหนึ่งเดียวเกลียวสมาน ฉุดกระชากลากไถไสกบาล ขู่ประจานให้พ้นเขตประเทศไทย สำรอกทับวลีถ่อยฟังแล้วอึ้ง “พ่อแม่มึงไม่สั่งสอนกันใช่ไหม?” สอนน่ะสอน! ว่าอย่าเป็นทาสรับใช้ สั่งสิสั่ง! ว่าหัวใจให้อิสรีย์ หยุดเหยียบย่ำหยามเย้ยถึงแม่พ่อ ปากสอพลอตระบัดสัตย์สิ้นศักดิ์ศรี ใครจงรักไม่จงรักสิทธิเขามี บุพการี...ขอไว้อย่าลามปาม!