ฝนฟ้าไม่ตกต้องตามฤดูกาล

ต้นหญ้าแตกยอดตามรอยแยกถนนคอนกรีต

แทรกใบเรียวเขียวขึ้นรับแสงอาทิตย์

เบียดรากแทงลึกลงบนผืนดินแล้งร้าย

รอคอยล้อรถถังแล่นบดขยี้ย่อยยับ

แดดเดือนมิถุนาร้อนลวกเผาผิวกาย

แต่สายลมกลับหนาวเหน็บเสียดกระดูก

ผู้คนจริตวิกลต่อสู้กับฟ้าฝนวิปริต

จับนางแมวตัวดำบูชายัญ..หวังเทพเจ้าพึงใจ

ท้องฟ้าเทาหม่นดั่งดวงตาชายชราตาบอด

นางแมวตาเบิกโพลง..แข็งตัวตายอยู่ในกรงไม้ไผ่

ซากศพของใคร..ถมทับเป็นทางฝุ่นสีแดง

น้ำตาของใคร..ไหลบ่าท่วมท้องมหาสมุทร

ความตายของใคร..ถูกหลงลืมไปอย่างหมดจด

ฝูงวัวควายจินตนาการถึงหญ้าอ่อนสดใหม่

ขณะที่ปากเคี้ยวเอื้องเศษฟางแห้งสากบาดลิ้น

ฝนฟ้ายังไม่ตกต้องตามฤดูกาล 

ลมยังไม่พัด..แต่ใบไม้พลันไหวระริก

ทรุดตัวลงจูบตีนฆาตกรผู้เป็นที่รักเถิด

แล้วสูดกลิ่นคาวเลือดให้เต็มสองรูจมูก!

....