Submitted on Tue, 2013-04-09 11:11
เกาะลูกกรงทรงกายยืนฝืนยิ้มอยู่ริมปาก
แม้ทุกข์ยากปากบอกว่าทนไหว
ชูสองนิ้วว่ายังสู้ สู้สู้ไป
เพราะก็ทำได้เพียงแค่นี้
แต่หัวใจนั้นทุกข์ถมตรมทวี
ชีวิตนี้จะอยู่ให้สู้อีกแค่ไหน
มีความหวังหนทางออกคงไม่ยาวไกล
ขอเพียงนิรโทษให้คงได้สุขสันต์
เรายังร่วมปฐพีนี้รวมกัน
ช่วยสานฝันนั้นให้เป็นจริง
รสมาลิน ตั้งนพกุล (ป้าอุ๊)
4 เม.ย.56
