กลุ่มรักท้องถิ่นบ่อนอก

วัดสี่แยกบ่อนอก หมู่ 10 ต.บ่อนอก

อ.เมือง  จ.ประจวบคีรีขันธ์ 77210

 

9  พฤษภาคม  2556

 

เรื่อง      การยื่นฎีกาคัดค้านคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์

 

เรียน      อัยการสูงสุด

 

อ้างถึง    คดีหมายเลขดำที่  2945/2547  หมายเลขแดงที่  อ. 5090/2551 

            ระหว่าง  พนักงานอัยการ สำนักงานอัยการสูงสุด  โจทก์  นายเสน่ห์  เหล็กล้วน  ที่ 1

            กับพวกรวม 5 คน  จำเลย

 

สิ่งที่ส่งมาด้วย

1.     ตัวอย่างคำพิพากษาศาลฎีกาโดยย่อในหลักกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับคดีที่อ้างถึง

2.     แผ่นซีดีการเสวนาทางวิชาการ เรื่อง “ชำแหละคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ คดีเจริญ วัดอักษร” ซึ่งจัดที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ในวันที่ 28 เมษายน 2556

3.     บทความเรื่องวิพากษ์คำพิพากษาศาลอุทธรณ์คดีจ้างวานฆ่าคุณเจริญ วัดอักษร

 

ตามที่ศาลอุทธรณ์ได้อ่านคำพิพากษาในคดีที่อ้างถึงข้างต้นเมื่อวันที่ 16 มีนาคม  2556  โดยพิพากษาให้ยกฟ้องจำเลยที่ 3 ถึงจำเลยที่ 5 ในคดีดังกล่าว  ซึ่งรายละเอียดทาง พนักงานอัยการ ในฐานะโจทก์ในคดีดังกล่าวทราบดีอยู่แล้วนั้น 

 

กลุ่มรักท้องถิ่นบ่อนอกเห็นว่า  คำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ในคดีดังกล่าวยังคลาด เคลื่อนทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและปัญหาข้อกฎหมายอยู่มากมายหลายประการ จนถึงขนาดที่ นักวิชาการทางกฎหมายผู้ทรงคุณวุฒิได้กล่าวไว้ในการเสวนาทางวิชาการเกี่ยวกับคำพิพากษาของ ศาลอุทธรณ์ว่า  คำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ในคดีนี้เป็นคำพิพากษาที่บกพร่อง ไม่เป็นไปตาม หลักการทำคำพิพากษาที่จะต้องแสดงเหตุผลแห่งคำวินิจฉัยทั้งปวง  และยังทำคำวินิจฉัยที่ไม่เป็น ไปตามหลักข้อกฎหมาย  ซึ่งรายละเอียดสามารถตรวจสอบได้จากสิ่งที่ส่งมาด้วยพร้อมหนังสือนี้ 

 

กลุ่มรักท้องถิ่นบ่อนอกเห็นว่า  คำพิพากษาของศาลอาญาในคดีนี้ที่ตัดสินประหาร ชีวิตนายธนู  หินแก้ว จำเลยที่ 3 ในฐานะเป็นผู้จ้างวานใช้ให้จำเลยที่ 1 และที่ 2 ไปสังหารคุณเจริญ วัดอักษร นั้น ศาลอาญาได้รับฟังพยานหลักฐานต่าง ๆ ทั้งพยานบุคคลและพยานวัตถุของโจทก์ โดยละเอียดรอบคอบเป็นธรรม และยังให้โอกาสจำเลยต่อสู้คดีอย่างเต็มที่แล้ว คำพิพากษาของศาล อาญาที่ให้ประหารชีวิตนายธนู หินแก้ว จึงมีเหตุผลสมควรทั้งในข้อเท็จจริงและข้อกฎหมายทุก ประการ ส่วนคำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ที่พิพากษาให้ยกฟ้องนายธนู หินแก้ว จำเลยที่ 3 ดังกล่าว โดยเหตุผลเพียงสั้น ๆ ที่อ้างว่า  เมื่อจำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 ซึ่งเป็นมือปืนผู้สังหารคุณเจริญ วัดอักษร ได้เสียชีวิตในเรือนจำก่อนที่จะเบิกความในชั้นศาล  ทำให้คำให้การของจำเลยทั้งสอง เป็นเพียงพยานบอกเล่าไม่มีน้ำหนักที่จะรับฟัง  รวมทั้งเป็นคำซัดทอดถึงจำเลยอื่นด้วยกัน จึงเป็นพยานที่มีน้ำหนักน้อย จึงวินิจฉัยให้ยกฟ้องผู้จ้างวานฆ่า ดังกล่าว

 

กลุ่มรักท้องถิ่นบ่อนอกเห็นพ้องร่วมกับกลุ่มนักวิชาการทางกฎหมายที่เข้าร่วมเสวนา เกี่ยวกับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ในคดีนี้ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เมื่อวันที่ 28 เมษายน 2556 ว่า คำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ในคดีนี้เป็นคำพิพากษาที่บกพร่อง คลาดเคลื่อนทั้งในปัญหาข้อ กฎหมายและข้อเท็จจริง และมิได้ทำคำวินิจฉัยอธิบายเหตุผลโต้แย้งข้อวินิจฉัยและคำพิพากษาของ ศาลอาญาแต่อย่างใด รวมทั้งไม่ได้แสดงถึงเหตุผลแห่งคำพิพากษาให้ชัดเจน  กลุ่มรักท้องถิ่น บ่อนอกเห็นว่า ข้อวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ในคดีนี้ที่อ้างเพียงว่า คำให้การของมือปืนในคดีนี้ทั้งสอง คนที่ตายไปก่อนในขณะถูกคุมขังอยู่ที่เรือนจำ จนไม่สามารถมาเบิกความต่อหน้าศาลได้ จึงเป็น เพียงพยานบอกเล่าที่มีน้ำหนักน้อยรับฟังไม่ได้นั้น  เป็นข้อวินิจฉัยที่ไม่ตรงกับหลักข้อกฎหมาย แต่อย่างใด เพราะตามหลักกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาและตามแนวคำวินิจฉัยของศาลฎีกา เกี่ยวกับการรับฟังพยานหลักฐานในกรณีเช่นเดียวกันนี้ (ตามเอกสารที่ส่งมาด้วย) คำพยานของ โจทก์ในลักษณะของคดีนี้ล้วนมีน้ำหนักรับฟังและนำมาพิจารณาลงโทษจำเลยได้   

 

กลุ่มรักท้องถิ่นบ่อนอกเห็นว่า 

 

1. โจทก์มีพยานบุคคลและพยานวัตถุในชั้นพิจารณาพิสูจน์อย่างชัดแจ้งว่า จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 เป็นผู้ลงมือฆ่าคุณเจริญ วัดอักษร  แต่เนื่องจากจำเลยทั้งสองได้เสียชีวิตไปก่อนที่จะ ขึ้นเบิกความต่อศาลในชั้นพิจารณาคดี ศาลอาญาจึงรับฟังจากคำให้การของเจ้าพนักงานผู้สอบสวน คดีและเจ้าหน้าที่ปกครองชั้นผู้ใหญ่ของจังหวัดที่ร่วมเป็นสักขีพยานในการสอบสวน ซึ่งศาลอุทธรณ์ ถือเป็นเพียงพยานบอกเล่าที่มีน้ำหนักน้อย แต่ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 226/3 ได้ระบุไว้ว่า

 

 

 

ดังนั้น แม้จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 ได้ถึงแก่ความตาย เป็นเหตุให้ไม่สามารถมา เบิกความต่อศาลได้ แต่ก็ยังมีพยานหลักฐานอื่นๆ ที่สามารถนำมาพิจารณาประกอบกับพยาน บอกเล่าดังกล่าวจนทำให้มีน้ำหนักรับฟังได้  คือ

 

1.1      จากพยานหลักฐานที่ปรากฏต่อศาล  ปรากฏข้อเท็จจริงว่า  อาวุธปืนที่จำเลยที่ 1 ใช้ยิงคุณเจริญนั้น เป็นปืนที่อยู่ในความครอบครองของครอบครัวของจำเลยที่ 3   ส่วนจำเลยที่ 2 ก็ให้การรับสารภาพว่าอาวุธปืนที่ตนใช้ยิงคุณเจริญ เป็นปืน ที่จำเลยที่ 3 นำมามอบให้ตนก่อนใช้ก่อเหตุราวหนึ่งสัปดาห์

 

1.2      ทั้งจำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 ล้วนถูกจับกุมตัวได้ที่บ้านพักของจำเลยที่ 3 โดย ในขณะที่ตำรวจไปจับกุมนั้น  จำเลยที่ 3 ก็รับว่าเป็นเจ้าของบ้านที่จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 หลบซ่อนอยู่ (58/3 ถ.สุขจิต อ.เมือง จ.ประจวบฯ)

 

1.3       ภรรยาผู้ตายตลอดจนผู้นำชุมชนล้วนให้การสอดคล้องตรงกันว่า จำเลยที่ 3 จำเลยที่ 4 และจำเลยที่ 5 มีเหตุโกรธเคืองคุณเจริญซึ่งเป็นผู้นำในการ เคลื่อนไหวคัดค้านโครงการโรงไฟฟ้าบ่อนอก และจากกรณีเปิดโปงการบุกรุก ที่ดินสาธารณะประโยชน์คลองชายธง อันเป็นเหตุให้จำเลยทั้ง 3 สูญเสีย ผลประโยชน์อย่างรุนแรง

 

1.4       ในชั้นสอบสวน จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 ได้ให้การต่อพนักงานสอบสวน ตำรวจท้องที่และพนักงานสอบสวนคดีพิเศษ โดยมีรองผู้ว่าราชการจังหวัด ประจวบคีรีขันธ์ร่วมรับฟังการสอบสวน และการสอบสวนดังกล่าวได้กระทำ ต่อหน้านายธิติสรณ์ พลมณี ผู้ซึ่งเป็นทนายความของจำเลยที่ 2   ทั้งนี้ รอง ผู้ว่าราชการจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ก็ได้เบิกความรับรองการสอบสวนดังกล่าว ไว้ด้วย อีกทั้งการทำแผนประทุษกรรมประกอบคำรับสารภาพทุกขั้นตอน ได้กระทำโดยเปิดเผย ภายใต้การติดตามรายงานข่าวของสื่อมวลชนทุกแขนง โดยใกล้ชิดและต่อเนื่อง

 

พยานหลักฐานอื่นๆ ข้างต้น ล้วนสอดคล้องเป็นลำดับขั้นตอนตามที่จำเลยทั้งสอง ได้ให้การไว้ ทำให้พยานบอกเล่ามีน้ำหนักรับฟังได้ ทั้งนี้ คำพิพากษาศาลฎีกาที่ผ่านมาก็ได้มี การพิพากษาลงโทษจำเลยโดยอาศัยการพิจารณาจากพยานบอกเล่าในหลายคดี (รายละเอียดตาม แนวคำพิพากษาฎีกาที่ส่งมาด้วย)

 

2. การที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่าคำให้การของจำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 เป็นคำ พยานซัดทอดถึงจำเลยอื่นที่อ้างว่ากระทำความผิดด้วยกัน เป็นพยานหลักฐานที่มีน้ำหนักให้รับ ฟังน้อยและศาลจะต้องฟังด้วยความระมัดระวังนั้น ศาลอุทธรณ์มิได้พิจารณาหลักฐานประกอบอื่นๆ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 227/1 ที่ระบุว่า

 

 

 

จากพยานหลักฐานอื่นๆ ที่สามารถนำมาพิจารณาประกอบกับคำให้การซัดทอดของ จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 นั้น ปรากฏดังนี้

 

2.1      จำเลยที่ 2 ไม่ได้มีเหตุโกรธเคืองกับคุณเจริญแต่อย่างใด ส่วนจำเลยที่ 1 แม้ จะอ้างว่าเคยมีเหตุโกรธเคืองจากการที่คุณเจริญกล่าวดูหมิ่นเหยียดหยามตน ก็ มิใช่สาเหตุที่ถึงขั้นจะต้องคิดฆ่ากัน ต่างจากกรณีของจำเลยที่ 3-5 ที่มีเหตุ โกรธเคืองคุณเจริญจากการสูญเสียผลประโยชน์จำนวนมากจากโครงการ ก่อสร้างโรงไฟฟ้าบ่อนอก และการบุกรุกที่ดินสาธารณะคลองชายธง

 

2.2      จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 มีความสัมพันธ์พิเศษกับจำเลยที่ 3 โดยจำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 อยู่ใต้การอุปถัมภ์ของจำเลยที่ 3 ซึ่งเป็นความสัมพันธ์ในเชิง มีบุญคุณต่อกัน นอกจากนี้ยังปรากฏว่าจำเลยที่ 3 เคยประกันตัวจำเลยที่ 1 ในคดีเกี่ยวกับอาวุธปืนอีกด้วย

 

2.3      จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 ไม่มีเหตุโกรธเคืองกับจำเลยที่ 3 แต่อย่างใด จึง ไม่มีเหตุผลที่จะให้การปรักปรำจำเลยที่ 3 ว่าเป็นผู้ใช้จ้างวานฆ่าคุณเจริญ ซึ่งมี โทษสูงสุดถึงประหารชีวิต

 

2.4      คำให้การซัดทอดของจำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 ไม่ปรากฏว่าจะมีผลทำให้ จำเลยทั้งสองพ้นจากความผิด ถูกกันไว้เป็นพยาน หรือได้รับประโยชน์อื่นๆ แต่อย่างใด จึงเป็นคำให้การที่มีน้ำหนัก

 

2.5      จำเลยที่ 3 ได้เบิกความปฏิเสธข้อกล่าวหาเพียงลอยๆ โดยไม่มีพยานหลักฐาน อื่นที่สามารถนำมาหักล้างพยานหลักฐานของฝ่ายโจทก์ได้เลยว่า ไม่ได้เป็นผู้ใช้ จ้างวานฆ่าคุณเจริญ

 

ข้อมูลและข้อคิดเห็นข้างต้นนี้ ประมวลจากการเสวนาวิชาการในหัวข้อ “ชำแหละ คำพิพากษาศาลอุทธรณ์ คดีเจริญ วัดอักษร” ซึ่งจัดขึ้นเมื่อวันที่ 28 เมษายน 2556  ณ ห้อง แอลที 1 คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (รายละเอียดดังสิ่งที่ส่งมาด้วย 2) ซึ่งได้มีการ วิเคราะห์ในเชิงวิชาการให้เห็นถึงความบกพร่องของคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ในคดีนี้ อันจะเป็น ประโยชน์อย่างยิ่งต่อสำนักงานอัยการสูงสุดในการจัดทำคำฎีกาต่อศาลฎีกาในคดีนี้ ทั้งนี้ เพื่อเป็น การเสริมสร้างสถาบันตุลาการและกระบวนการยุติธรรมของประเทศไทยให้สามารถผดุงไว้ซึ่งความ ยุติธรรมได้อย่างแท้จริง เพื่อสันติสุขของสังคมโดยรวมสืบไป และเพื่อที่จะเป็นหนทางหนึ่งในการ นำตัวผู้กระทำความผิดมาลงโทษตามกฎหมายบ้านเมืองต่อไป

 

จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณา

 

ด้วยความเคารพอย่างสูง

 

(.................................................................)

กรณ์อุมา พงษ์น้อย

ประธานกลุ่มรักท้องถิ่นบ่อนอก