แสงไฟยังสาดฉายสู่ยอดโดม
แต่ไร้สิ่งซึ่งโหมจิตใจข้า
เงียบงันท่าพระจันทร์เจ้าพระยา
สายลมเดือนตุลายะเยียบเย็น

ไม่มีบทกวีไว้อาลัย
ประชาธิปไตยยังไม่เห็น
จิตวิญญาณแตกกระสานซ่านเซ็น
คนยังคงยืนเด่นอย่างเดียวดาย

เพื่อมวลประชา..เพื่อประชาชน
กลายเป็นคำพร่ำบ่นไร้จุดหมาย
วีรชน...เสรีชน..ตกตาย
ลมตุลายังแล้งร้ายยังร้าวราน

สี่สิบปี...สิบสี่ตุลา
ผ่านพ้นวันเวลาไม่เปลี่ยนผ่าน
ไม่มีหรอกสังคมอุดมการณ์
ต่างหมอบราบกราบคลานเป็นธรรมดา

ประวัติศาสตร์ประวัติสัตว์ชัดเจนแล้ว?
ยินเสียงแว่ว “รู้ใช่ไหมใครสั่งฆ่า”
หนาวเหน็บนักสายลมเดือนตุลา
จะเชื่อมั่นศรัทธาท้าทายใคร

ตุลา..ตุลา
ราชดำเนิน..ผ่านฟ้า..สะท้านไหว
บทสุดท้ายปลายทางยังห่างไกล
ประชาธิปไตย...ไม่สมบูรณ์

ร่วมรำลึก สี่สิบปี สิบสี่ตุลา

*ภาพจาก เว็บไซต์มติชน http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1292412196&grpid=&catid=