กูจำขึ้นใจ..!
วันมึงมอบดอกไม้ให้ชู้นั่น
มึงแอบหยามหน้ากู สมสู่กัน
กูสะอื้นยืนสั่น กูกลั้นใจ

ทนดูมึงเพลิดเพลินเจริญเล่น
ข้ามหัวกูมองมิเห็น ขึ้นเป็นใหญ่
จับเอาชู้อัปรีย์ ขัดขี้ไคล
มีหน้าบอก 'ประเทศไทยเราโชคดี'

แล้วชู้มึงเป็นไง อีใจหมา !
เข่นฆ่า ประชาชน ตายป่นปี้
ยัดข้อหาโหดซ้ำ เข้าย่ำยี
ถาม..แม่งมียางไหม?...หรือไร้ยาง?

ที่สุดโดนเฉดหัว ด้วยชั่วชาติ
เมื่อมิตรญาติน้าอา ตาสว่าง
เรื่องยอมมึงย่ำยี..มิมีทาง
วันนี้ มึงอ้างว้าง หรืออย่างไร ?

เมื่อยอดชู้ โฉดนรก พาตกยาก
เที่ยวแหกปากโสมม ถ่มอยู่ได้
ก็มึงชอบของต่ำ ต้องทำใจ
เมื่อเลวได้ ต้องรับได้ จมให้ลง

มึงรักชู้ ก็รักไป ใครเขาว่า ?
เมื่อมึงปลื้มอีกา ว่าสูงส่ง
มึงเทใจให้หวัง กูยังงง
หมายว่าหงส์ แท้อัปรีย์ โถ อีกา !

ทำใจเถอะ อีลำยอง !
มึงดอกทอง! แรดร่าน!  มึงด้านหนา!
หยุดเพ้อเจ้อ เพ้อพร่ำ บีบน้ำตา
มึงเลวเอง อีชาติหมา ..อีสารเลว !!!