ปรากฏการณ์ "แดงโหนเจ้า" นั้นมีมานานแล้ว ไม่ใช่เรื่องแปลก ตั้งแต่แกนนำ นปช.ปราศรัยบนเวที ไปจนถึงนักการเมืองอย่างคุณทักษิณและนายกฯยิ่งลักษณ์ แต่ที่แปลกคือ นักวิชาการและปัญญาชน "หัวก้าวหน้า" จำนวนหนึ่งต่างหากที่พอเจอปรากฏการณ์นี้เข้าทีไร ก็ออกอาการจะเป็นจะตายทุกที

ช่วงหลัง "แดงโหนเจ้า" มีมากขึ้น บางคนแสดงออกมากเข้าข่าย "แดงรักเจ้า" ไปแล้ว คราวนี้ นักวิชาการและปัญญาชน "หัวก้าวหน้า" ก็ออกอาการอีก แต่หนักข้อกว่าทุกครั้ง ถึงขั้นชี้หน้าด่ากราดว่า แดงโหนเจ้า "ไม่รักประชาธิปไตย" "ไม่ได้ต้องการประชาธิปไตยจริง" ฯลฯ

"แดงโหนเจ้า" ถ้าเขารักเจ้าจริง เพียงแต่ยังเห็นเจ้าเป็นคนธรรมดา มีสถานะและหน้าที่แตกต่างจากเรา ตรวจสอบวิพากษ์วิจารณ์ได้ (ก็คือไม่เอา ม.112) ส่วนในทางการเมือง เขาก็ยังอยากได้รัฐธรรมนูญที่เป็นเสรีนิยม ระบบการเมืองแบบเลือกตั้ง มีหลายพรรคการเมือง ถามว่า แล้ว "แดงโหนเจ้า" กลุ่มนี้เขา "ไม่ใช่นักประชาธิปไตย" ที่ตรงไหน?

แล้ว "แดงโหนเจ้า" อีกประเภท ที่เขาทำเพราะเชื่อว่า เป็นการ "หาแนวร่วม" หรือ "มีพวกมากย่อมดีกว่ามีพวกน้อย" เชื่อว่า ใช้วิธีการแบบนี้ไม่ขัดกับเป้าหมาย ขอให้ไปถึงปลายทางที่เป็นประชาธิปไตยก็แล้วกัน พวก "หัวก้าวหน้า" กลับเห็นตรงข้ามว่า การโหนเจ้านั้น "ขัดกับหลักการประชาธิปไตย" ก็ไปด่าเขาว่า "ไม่ใช่นักประชาธิปไตย"?

ข้อนี้เหมือนอีกประเด็นคือ "แดงรักทักษิณ" จะถูกนักวิชาการและปัญญาชน "หัวก้าวหน้า" กลุ่มเดียวกันนี้แหละ ดูถูกเหยียดหยามมาตลอดเหมือนกันว่า "ไม่ได้ต้องการประชาธิปไตยจริง" เพราะคนพวกนี้ "ยึดติดตัวบุคคล" "อยากให้ทักษิณกลับบ้าน" เท่านั้น

นักวิชาการ นักศึกษาปัญญาชนที่ต้องการประชาธิปไตยจากเหตุผลนามธรรม เช่น "สิทธิเสรีภาพ เสมอภาค" ดูเหมือนจะสูงส่งในสายตาคนพวกนี้ แต่พอมวลชนคนรากหญ้าต้องการประชาธิปไตยในความหมายที่ ต้องการระบบการเมืองแบบเลือกตั้งที่ทำให้ได้นักการเมืองแบบทักษิณ ที่ให้ประโยชน์แก่เขา ที่เขารักสุดหัวใจ อย่างนี้ สำหรับ "พวกหัวก้าวหน้า" มันไม่สูงส่ง มันแย่ ล้าหลัง ยึดติดตัวบุคคล มืดบอด ทาส "ไม่ได้ต้องการประชาธิปไตยจริง"

ไป ๆ มา ๆ นักวิชาการและปัญญาชนหัวก้าวหน้าพวกนี้ดูเหมือนจะตีกรอบอย่างแคบว่า คนที่ต้องการประชาธิปไตยจริง ต้องมีคุณสมบัติต่อไปนี้เท่านั้น

"เรียกร้องประชาธิปไตยจากเหตุผลนามธรรม สิทธิเสรีภาพ เสมอภาค ห้ามเรียกร้องประชาธิปไตยจากเหตุผลปากท้อง ผลประโยชน์ หรือรักตัวบุคคล"

"ต้องยึดหลักที่ว่า วิธีการต้องไม่ขัดกับเป้าหมาย วิธีการโหนเจ้าถือว่า ขัดกับเป้าหมายประชาธิปไตย ฉะนั้น ห้ามโหนเจ้า"

"ต้องเฉย ๆ กับทักษิณ (และนักการเมืองพรรคเพื่อไทย) หรือถ้าถึงกับวิจารณ์ทักษิณและพรรคเพื่อไทยเยอะ ๆ ก็ยิ่งดี"

และสำคัญที่สุดคือ

"ต้องแอนตี้เจ้า"

ผมไม่เคยโหนเจ้า และไม่เห็นด้วยกับการโหนเจ้า ไม่ได้รักทักษิณ และก็วิจารณ์ทักษิณ-ยิ่งลักษณ์อย่างหนักหลายครั้ง แต่ยังยอมรับความแตกต่าง เข้าใจในความคิด ความต้องการ (และความอัดอั้นคับแค้น) ของเสื้อแดงสารพัดกลุ่ม ยังเห็นว่า แต่ละคนอาจมี "ความยืดหยุ่นทางยุทธวิธี" ต่างกันได้ ถึงยังไงก็เป็น "เพื่อนร่วมทางกัน" แม้ผมจะไม่เห็นด้วยกับวิธีการของพวกเขาในหลายเรื่อง

แต่การที่มีบางคน "ขึ้นนั่งบนธรรมาสน์" แล้วชี้นิ้วลงมาด่าเลยไปถึงจุดยืดของคนเหล่านี้ว่า "ไม่ต้องการประชาธิปไตยจริง" ต่างหาก ผมว่า มันเกินไป และความจริง พฤติกรรมอย่างนี้ก็สะท้อนถึงอะไรบางอย่างของคนที่ชี้นิ้วว่าคนอื่น ๆ นั่นแหละ