Submitted on Sun, 2015-03-08 09:55
ในวาระวันสตรีสากล วาระ 3 ปี การจากไปของ 'อากง sms' หรือวาระอื่นใดก็ตาม เรานำงานเขียนชิ้นหนึ่งของ รสมาลิน หรือป้าอุ๊ ภรรยาของอากงมาฝาก
หมายเหตุ หลังอากงเสียชีวิต ป้าอุ๊วัย 63 ปี ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด ปลูกบ้านหลังเล็กในพื้นที่ห่างไกล น้ำไฟยังเข้าไม่ถึง เธอใช้ชีวิตสงบที่นั่น และยังคงเขียนงานต่างๆ เพื่อสนทนา-เยียวยา ตนเอง จำนวนมากถูกเผาทิ้งไปแล้ว และเพิ่งเริ่มเขียนใหม่ ชิ้นนี้เป็นหนึ่งในนั้นและมันไม่มีชื่อ เธอยังคงติดตามข่าวคราวอยู่ห่างๆ และนึกถึงความทุกข์ยากที่นักโทษการเมืองในปัจจุบันต้องเผชิญอยู่เสมอ
"ฝากบอกว่าป้าคิดถึงพวกเขาตลอดและฝากกำลังใจ ป้ารู้ว่ามันทุกข์แค่ไหน เพราะความทุกข์นั้นมันเคยไหลผ่านป้ามาหมดแล้ว" ป้าอุ๊กล่าว
คุณรู้อะไรว่ามันเป็นเรื่องจริงไหม เพราะฉันรู้แล้ว หลังจากที่มันเป็นอดีต
ตอนฉันเป็นเด็ก คุณย่าของฉันอายุมากแล้ว ตาก็ไม่ดี ขนาดเหรียญยังต้องใช้ทอยลงกับพื้นปูนเพื่อฟังว่ามันเป็นเหรียญเท่าไรก่อนให้หลาน ส่วนแบงก์ย่าก็ต้องมาถามกัน
พวกเราดูย่าทำเวลาขอสตางค์ แต่ย่าก็ไม่เคยพลาดแม้แต่ครั้งเดียว สุดยอดย่าเลย
บางเวลาย่าจะจะพูดกับฉันว่าถ้าแม่ย่ายังอยู่คงไม่ลำบากอย่างนี้หรอก ฉันไม่เข้าใจว่าย่าทำไมพูดไปได้ ถ้าแม่ย่ายังอยู่จะยกมือไหวไหม ขนาดย่ายังตาไม่ค่อยดี แต่ก็ออกจะแข็งแรงอยู่
ต่อมาก่อนแม่ฉันเสียสักสิบปี ฉันก็ได้ยินแม่ฉันพูดซ้ำเหมือนที่่ย่าพูด ฉันก็นึกและคิดเหมือนครั้งนั้นอีกนั่นแหละ
เออเนาะ อายุมากกันแล้วยังคิดถึงแม่อยู่
ตอนนี้ฉันอายุ 60 เศษแล้ว ก่อนที่ฉันจะเขียนก็เพราะว่าฉันก็นึกถึงแม่อยู่ในใจ ไม่รู้จะบอกใคร คงเป็นเพราะกลัวลูกหลานจะนึกเหมือนฉัน จริงสิ ย่าและแม่ของฉันคงมีความรู้สึกเดียวกันกับฉัน ในเวลานี้แม่เป็นทุกอย่างอขงเรา แล้วเราจะลืมของๆ เราได้อย่างไร
วันนี้ฉันเขียนเพื่อจะบอกลูกๆ ว่าถ้าคิดแบบนี้ลูกก็ไม่ได้บ้าหรอก เพราะความรู้สึกมันมีอยู่จริง ตอนอยู่ก็รู้ว่ายังอยู่ แต่วันที่ไม่อยู่ ลูกอาจรู้สึกเหมือนกันก็ได้ ถ้าเป็นไปได้คิดถึงตอนแม่อยู่ดีกว่า ยังมาหาได้เจอ
สักวันเมื่อมันเป็นอดีตไปแล้วให้รักแม่แค่ไหนก็คงได้แต่คิดถึงแม่
