Submitted on Sun, 2015-11-15 18:16
จุดไฟในนคร จนร้อนรุ่ม
จนศพสุม ทุกมุมเมือง เป็นเมืองป่า
มีสงคราม ทำลายล้าง ไร้เมตตา
ไม่เห็นค่า ของมนุษย์ สุดรำพัน
เขาจะฆ่า เพื่อแย่งชิง อะไรนี่
ความปราณี มองไม่เห็น ในเมืองฝัน
เห็นผู้คน จลาจล กันทุกวัน
เขาห้ำหั่น เพียงคิดต่าง หรืออย่างไร
คนคิดเหมือนกันทั้งโลกไม่มีหรอก
อย่าเพียรกรอก ความคิด ความเชื่อให้
ปล่อยให้เขา คิดกันเอง บ้างเป็นไร
หยุดข่มใคร ให้คิดอย่าง ที่เราเป็น
อย่าจุดไฟ ในนคร กวาดต้อนเหยื่อ
ให้เขาเชื่อ โฆษณา อย่าบีบเค้น
ปล่อยให้โลก ที่รุ่มร้อน ผ่อนเป็นเย็น
จนทุกข์เข็ญ ค่อยหมดไป ในเมตตา..