คุยกับ ยรรยง บุญ-หลง สถาปนิกผู้สนใจเรื่องการคมนาคมในเมือง ย้ำชัดที่กรุงเทพฯ วุนวาย รถติด มีแผงลอยเกะกะ เพราะมี 3 DNA  ค่าแรงต่ำ ถนนน้อย และคมนาคมของรัฐไม่ตอบสนองคนส่วนใหญ่ พร้อมเสนอให้ประชาชนเลือกเองว่ารัฐควรแก้ปัญหาอย่างไร

เคยใช่ไหมที่เราต้องเสียเวลากว่าครึ่งวันอยู่บนถนน เพื่อนั่งรถไปทำงาน และนั่งรถกลับบ้าน ครั้นว่าจะหาที่พักที่ใกล้ที่ทำงาน ย่านออฟฟิศ ราคาก็สูงเกินว่าจะอยู่ไหว บริการขนส่งสาธารณะจึงเป็นตัวเลือกที่จำเป็นต้องเลือก เราจ่ายค่าเดินทางในราคาที่ถูกลง แต่กลับใช้จ่ายเวลาที่หมดแล้วก็หมดเลยไปอย่างฟุ่มเฟือยบนท้องถนน สภาพที่เจอะเจออยู่ทุกวัน อาจทำให้หลายคนคิดว่ากรุงเทพไม่ใช่เมืองที่น่าอยู่ แต่ก็ไม่ได้มีเลือกอะไรมากนัก เมื่องานและเงินมากองรวมกันอยู่ที่นี่

เราคงใฝ่ฝันกันอยู่บ้างที่อยากจะมีบริการขนส่งสาธารณะที่สามารถควบคุมเวลาได้แม่นยำ และคุมค่าใช้จ่ายได้โดยที่กระเป๋าสตางค์ยังหนักอยู่ เชื่อเถอะว่าระบบในฝันของพวกเรามันเกิดขึ้นและมีอยู่มานานแล้ว น่าเสียดายที่ไม่ได้เกิดขึ้นโดยรัฐ ทั้งที่มีงบประมาณที่สามารถจะทำได้ แต่กลับกลายเป็นว่า คนธรรมดาทำมันขึ้นมาเอง จะพูดให้เท่เราเรียกสิ่งที่เกิดขึ้นว่า “การแฮคเมือง” แต่ไม่รู้ว่าจะเท่น้อยลงไปหรือไม่เมื่อการแฮคที่ว่านั่นคือ วินมอเตอร์ไมด์ , เรือด่วนคลองแสบแสน , วินรถตู้ และร้านค้าแผงลอย

ครั้งแรกที่ได้ฟัง ก็แปลกใจ อะไรกันใกล้ตัวอย่างนั้นเลยเหรอ ใกล้เสียจนบางครั้งรู้สึกว่า การแฮคที่ว่านั่นแหละที่เป็นปัญหาในตัวมันเอง แต่เปล่าเลยหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่ ยรร-ยง บุญหลง พูด เขาพูดชัดถ้อยถ้อยคำว่า “ในความวุ่นวาย มันมีแบบแผนซ้อนอยู่”

กลับกลายเป็นว่าทุกวันนี้ มีคำถามคำโต อยู่ในใจว่า ทุกวันนี้เราเสียงบประมาณให้กับการจัดการระบบคมนาคมในกรุงเทพฯ มากมายมหาศาล แต่ทำไม่เรากลับได้บริการที่ไม่ตอบโจทย์กับวิถีชีวิตเราซะที คงจะดีกว่านี้หากเรื่องเหล่านี้เราตัดสินใจเลือกได้ ว่ารัฐควรทำอะไร และไม่ควรทำอะไร....