Submitted on Wed, 2016-02-10 04:56
‘..เอ๋ย โลกหลั่งน้ำตาอาลัยร้อง
ระงมฟ้องรัก-เคารพ ศพศพหนึ่ง
ที่ด่วนตายหงายเก๋งลงเท่งทึง
เด็กเด็กอึ้ง โลกก็อึ้ง คิดถึงครู
ที่ตายซ้ำตายซาก เปลี่ยนฉากตาย
ละฉากหมายเกียรติยศโอ้หดหู่
โลกเหลือใครไหนเลิศให้เชิดชู
เมื่อสิ้นผู้ผุดผ่อง ผู้ส่องเทียน
ใครลืมนิ้วดุเดือดครูเชือดคอ
ให้ปากหวอทั้งสภาเห็นท่าเงี่ยน
ได้จำจดบทแบบอันแอบเกรียน
วันนี้เนียนเลียนายตะกายตะกุย
อีกครั้งหนึ่งครูตาย ต้องหมายเหตุ
โลกสังเวชสติปัญญา ร่วมฮาหุย
จำชื่อครูชูยก สาธกคุย
ให้สังคมถ่มถุย..นี่ทุยแท้..’