"สุภลักษณ์คุณวิเคราะห์รัฐธรรมนูญให้ฟังหน่อยสิ" เพื่อนคอการเมืองเปิดประเด็นในวันสงกรานต์ หลังจากเล่นน้ำอมฤทธิ์เข้าไปหลายดีกรี

ขอโทษที ผมยังไม่ได้อ่านของเขาเลย และในชาตินี้คุณคงจะไม่ได้ฟังความเห็นผมในเรื่องตัวบทกฎหมายฉบับนี้ เพราะผมจะไม่อ่าน

ทำไม? คุณคิดว่ามันจะไม่ผ่านประชามติหรือ? เขาถาม

เปล่า เรื่องนั้นผมไม่รู้หรอก แต่ที่ไม่อ่านเพราะผมคิดว่ามันไม่ใช่รัฐธรรมนูญแต่มันเป็นพินัยกรรมของคนแก่ใกล้ตาย เขียนสั่งเสียลูกหลานของเขาให้ช่วยรักษามรดกรัฐราชการเอาไว้ต่างหาก

ผมคิดว่าเมืองไทยเป็นชาติที่แก่ชราที่จ่อมจมอยู่กับเรื่องเก่าๆไปวันๆเท่านั้นเอง ก็ไม่ใช่แต่ว่า เรามีประชากรสูงอายุจำนวนมากและประชากรคนรุ่นหลังเกิดน้อยเท่านั้นหรอก แบบนั้นที่ไหนก็มี ญี่ปุ่นก็เป็น สิงคโปร์ก็เป็น ปัญหาของเราใหญ่กว่าเขาคือว่า คนแก่ของเรานั้นกุมชะตากรรมบ้านเมืองเอาไว้ไม่ปล่อยวางเลย พวกเขาเลยพลอยทำให้ชาติของเราแก่ชราลงไปด้วย

ผมว่าพวกเราในวัย 50 กันแล้วทุกคน คงจะพอเข้าใจประเด็นนี้ ปัญหาของคนแก่คือว่า พวกเขาหมดความฝันแต่ชีวิตเต็มไปด้วยความกังวล เป็นห่วงโน่นนี่นั่นเต็มไปหมด ผมประหลาดใจมากเลยที่ได้ยินท่านนายกซึ่งอายุเลยวัยเกษียณไปแล้วบอกว่าจะวางแผนอนาคตประเทศไทยสำหรับอีก 20 ปีข้างหน้า ผมคิดว่าวันนั้นท่านอาจจะไม่มีชีวิตอยู่เพื่อดูอนาคตที่ตัวเองวางไว้นะ แย่ไปกว่านั้นคือท่านผู้นำของเราเป็นคนไม่มีวิสัยทัศน์แปลว่าท่านมองไม่เห็นอนาคต คือท่านไม่รู้หรอกว่า 20 ปีข้างหน้าโลกมันจะเป็นอย่างไร ดังนั้นก็ไม่ต้องพูดเลยว่าท่านจะวางแผนอย่างไรให้ประเทศไทยพัฒนาตามโลกเขาทัน สิ่งที่ผมเห็นท่านทำในเวลานี้คือ คนตาบอดคลำทาง แล้วก็สั่งให้พวกเราและลูกหลานเราเดินตาม

ทีนี้รัฐธรรมนูญที่คุณอยากจะฟัง มันดูแย่กว่านั้นอีกคือ ประธาน กรธ. ปีนี้ท่านอายุ 78 ปีแล้ว คุณคิดว่าคนอายุขนาดนี้คิดถึงอะไร เท่าที่ผมเคยเจอมา ส่วนใหญ่เตรียมตัวตาย "ฟังธรรมะ สะสมของเก่า เล่าความหลัง" ผมไม่เคยได้ยินคนรุ่นนี้พูดถึงอนาคต พวกเขาส่วนใหญ่จะจำอดีตได้ดีกว่าที่จะมองเห็นอนาคต คนที่พอมีไฟอยู่บ้างก็จะห่วงกังวลว่าลูกหลานจะอยู่ยังไง มันจะแย่งสมบัติกันมั๊ย ถ้ายกสมบัติให้ลูกหลานแล้วเขาจะยังเลี้ยงดูตัวเองมั๊ยอะไรแบบนี้เท่านั้นแหละ ดังนั้นสิ่งที่คนอายุขนาดนี้จะทำคือ เขียนพินัยกรรม เมื่อเขาเขียนรัฐธรรมนูญ มันจึงไม่ใช่รัฐธรรมนูญ แต่เป็นพินัยกรรม

ภาษิตลาวบ้านผม "หัวดำออกก่อน หัวด่อน (ขาว) ตามหลัง" นี่เป็นคำพังเพยในชุมชนนะ คือชุมชนของเรานั้นจะต้องให้คนรุ่นหนุ่มสาวเป็นผู้นำ พวกเขามีพลัง มีความฝัน และอยากมีอนาคตที่ดี ส่วนคนหัวขาว มันแก่แล้วก็คอยเดินตาม ให้คำปรึกษาชี้แนะนิดหน่อย ตามประสบการณ์ของตัวแค่นั้นเอง

ประเทศไทยในอดีตผ่านมานี่ปกครองโดยคนอายุน้อยๆทั้งนั้นนะ ตอนที่อาจารย์ปรีดีปฎิวัติอายุแกยังไม่ถึง 40 ปีเลย พี่อู๊ตพี่ชายที่เคารพของเราผู้ซึ่งเราพากันมารดน้ำดำหัวในวันนี้ นี่แกเข้าป่าตอนอายุ 20 กว่าปีเองนะร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์ทำการปฏิวัติสร้างชาติ โลกเปลี่ยนแปลงด้วยมือของคนรุ่นหนุ่มสาวทั้งนัั้นแหละ ผมยังไม่เคยเห็นคนแก่ที่ไหนเปลี่ยนแปลงโลกได้เลย

สรุปแล้วผมออกจะไม่ยี่หระกับการเมืองยุคนี้เท่าไหร่นะ คือผมคิดว่าผมเติบโตมาพร้อมๆกับพวกที่ยึดอำนาจอยู่ทุกวันนี้แหละ ผมเห็นและรู้ฝีมือพวกเขาทุกคนมาแต่วัยฉกรรจ์แล้วแหละว่าแค่ไหน เชื่อเถอะ พวกคนชราเหล่านี้ทำอะไรไม่ได้หรอก

ปัจจุบันนี้พวกเขาตื่นขึ้นมาบางวันอาจจะต้องนั่งคิดอยู่นานทีเดียวกว่าจะนึกออกว่า ตัวเองชื่ออะไร คนที่นอนข้างๆเป็นใคร ตัวเองทำอะไรอยู่ บางคนก็สับสนกับบทบาทของตัวเองมาก หลายคนปัสสาวะยังไม่พ้นหัวแม่เท่าตัวเองเล้ย เผยอริอ่านอยากจะเปลี่ยนแปลงโลก น่าสมเพชเวทนามาก

ว่าพลางสาดเหล้าเข้าสู่ลำคอ "โลกกลมๆ มันเป็นของทุกคน" เพลงเขาว่า เอ้าเชิญ สุขสันต์วันผู้สูงอายุ