โผงผาง ตรงเปรี้ยง ไม่เลี่ยงหลบ
ใครคบ ก็คบ ไม่อ้อมค้อม
ไม่มีเสแสร้งแทรกไม่แปลกปลอม
คือ อุดร ที่ไม่ยอม สยบใคร

เป็นนักข่าว นักเขียน กลอนกวี
เป็น สส.ศักดิ์ศรี สังคมใหม่
สังคมนิยมแห่งประเทศไทย
เข้าป่าเขาลำเนาไพรร่วม พคท.

บัดนี้ถึง กาลสงบ เกมจบแล้ว
ไม่มีแคล้วเว้นใครให้ร้องขอ
ทุกคนมีหมุดหมายความตายรอ
ไม่รู้ใคร ตามจ่อ คิวต่อไป

ไม่ได้มากราบลาเพื่อนหน้าศพ
แม้เชื่อภพ ชาติหน้า มีฟ้าใหม่
คงเป็นเพื่อนผูกมั่นสัมพันธ์ใจ
ขออำลาอาลัย-เท่านี้เอย.

0000

หมายเหตุ: ผมจำได้ว่า หลัง 14 ตุลาคม 2516 ได้เข้าร่วมก่อตั้งพรรคสังคมนิยมแแห่งประเทศไทย ส่งผู้สมัคร สส.ลงหลายจังหวัด ผมในฐานะ 13 ผู้เรียกร้องรัฐธรรมนูญ ซึ่งกำลังฮ็อตมากเวลานั้น ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ปราศรัยหลักช่วยผู้สมัครรับเลือกตั้ง เพราะผมอายุไม่ถีง 25 ปี ลงสมัครไม่ได้ ผมไปปราศรัยช่วยผู้สมัครภาคอีสานหลายคน แต่ที่ไปปักหลักปราศรัยแบบทุ่มเทเวลาก็คือพื้นที่ จ.ยโสธร ช่วย อุดร ทองน้อย และประยงค์ มูลสาร ซึ่งครั้งนั้นเราชนะ อุดรและประยงค์ได้เป็น สส.ทั้งสองคน อุดร เป็น สส.อายุน้อยที่สุด 25 ปีพอดี 

เรามีความสัมพันธ์ที่สนิทสนมกัน เพราะเป็นนักเขียน นักหนังสือพิมพ์ ชอบเขียนบทกวีเหมือนกัน กระทั่งได้ใช้ชีวิตร่วมกันในป่าเขา ผมพบอุดรกับประยงค์ที่ภูพาน เมื่อออกจากป่ากลับคืนเมืองก็มารถตู้คันเดียวกัน เกิดอุบัติเหตุ รถคว่ำ รอดตายมาด้วยกัน อุดรนอนสลบอยู่กลางถนน ผมกับสหายที่ไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก ต้องช่วยกันโบกให้รถคันอื่นที่ตามมาหยุด เพราะกลัวรถจะเลยมาทับอุดร

ภาพต่างๆมิเคยเลือนอดีตสัมพันธ์ การจากไปชั่วนิรันดร์ของ อุดร ทองน้อย ในครั้งนี้ ผมคงไม่มีโอกาสไปงานศพเพื่อน คงได้แต่ส่งใจมาอำลาอาลัย มอบบทกวีเป็นของฝากชิ้นสุดท้าย

เผยแพร่ครั้งแรกใน: Facebook Visa khanthap