เอ็งว่าข้าเป็นซ้ายไร้เดียงสา
ข้าว่าเอ็งเป็นขวาน่าเสือกไส
ขวาชิดขอบหลืบเหลิบ เอ้า...เหยิบไป !
เว้นตรงกลางเอาไว้ซ้ายจะเดิน

ใดลือใดหนึ่งอ้าง เอามุม
เเสยะปากสำรากสุม ใส่ไคล้
อีกอวดโอ่ตีขลุม ขีดเบ่ง ธรรมนา
ใดนั่นแหละขวาไร้ ตรึกคิด คอยขวาง

ใดยืนใดหยัดสู้ ทุกทิศ
สาธยายถูกผิด ห่อนหยั้น
อีกเปิดบ่คิดปิด ปากคร่า ใครแฮ
ใดนั่นแลหากรั้น ก็ไร้เดียงสม

เลือดใครรดใครรินแผ่นดินนี้
จึงเกิดสิทธิเสรีประชาได้
เลือดใครร่วงใครหล่นบนธงชัย
ก็รู้ดีตำนานไพร่เซ่นธงรบ

เมื่อขวาคิดแบ่งฝ่ายซ้ายและขวา
ความชอบธรรมคือรักษาความสงบ
หรือโลดแล่นเสวงหาองคาพยพ
มาทวงศักดิ์แก่ศพผู้ไร้เสียง ?

หมายเหตุ: ด้วยแรงดาลใจจากกระแสวิพากษ์ในวงวรรณกรรมหลังปี 49 เป็นต้นมา เกี่ยวกับจุดยืนทางการเมืองของกวีและนักเขียนสองขั้วที่อาจแบ่งได้ลวกที่สุดว่าฝ่ายซ้ายหรือฝ่ายขวา รวมถึงจากบทสัมภาษณ์ของคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ทางไทยพีบีเอสที่เรียกนักเขียนและคนรุ่นใหม่ที่สนับสนุนปชต.ว่าซ้ายไร้เดียงสา