เคยวิ่งเล่นเป็นบ้านสถานถิ่น
เคยโบยบินร่อนปีกบางทางกว้างใหญ่
เคยหากินถิ่นเสรีที่พงไพร
แต่แล้วใครรุกรานผลาญชีวิต

ต่างที่ต่างอยู่มิรู้แหล่ง
ต่างแห่งต่างฝ่ายต่างดวงจิต
ต่างตนต่างหวงแหนชีวิต
แต่ต่างอำมหิตมิเท่ากัน

ผู้รุกรานไล่ล่าอย่างสนุก
ผู้บุกรุกเร้าเรือนสะเทือนขวัญ
ผู้มีนามสัตว์ประเสริฐเทิดทูนกัน
กลับห้ำหั่นเดรัจฉานพาลเหลือดี

ค่านิยมสมสะประดับประดา
ค่าราคาเกินกว่าเกินศักดิ์ศรี
ค่าเราจึงอ่อนด้อยน้อยสิ้นดี
เขาราวีถึงที่อยู่หดหู่ใจ

เคยวิ่งเล่นเป็นบ้านสถานถิ่น
เคยโบยบินหากินอยู่อาศัย
เคยอยู่กับแม่พ่อพี่น้องไพร
สุดท้ายตายอย่างเศร้าใจในบ้านเรือน

เคยอยู่กับแม่พ่อพี่น้องไพร
ทว่า...จากนี้ต่อไป
ก็กลับไม่มีเราอีกแล้ว...