ประทับตราตัวอักษรกลอนวิบัติ
ให้ตรึงแน่นแผ่นดินอสัตย์อสงไขย
ชัยชนะประวัติศาสตร์ชนชาติใด
เผาความจริงจนมอดไหม้ไปกับตา

ข้าจะเล่า ตำนาน นิทานแต่ง
เพื่อโต้แย้ง ความจริง ด้วยอหิงสา
ซัดปลายฉมวกกะซวกวิญญาณ์
เพื่อเปิดเผยโฉมหน้าอันแท้จริง

ตราชูอันตรงเที่ยงยังเอียงข้าง
สิ่งใดบ้างมั่นคงและตรงดิ่ง
เห็นมีแต่กระสุนสวรรค์ที่ลั่นยิง
ช่วงชิงความเป็นคนจากคนไป

อยู่ภายใต้อำนาจเบ็ดเสร็จเผด็จการ
เปลวเพลิงพญามารยังผลาญไหม้
เลาะความรู้สึกนึกคิดและจิตใจ
กักขังหน่วงเหนี่ยวไว้อยู่ในคุก

'เสือดำ' ช้ำตรมขมและขื่น
กระสุนปืนลั่นฟ้าตากระตุก
ถูกปิด ฉากตอน ด้วยท่อนฮุก
แต่คนยิงอาจฟลุคพ้นคุกตาราง

ใช้กฎหมายเป็นเบ็ดตกประชาชน
เล่นกล แบ่งชนชั้น ยืนยันข้าง
ชนชั้นสูงพ้นคุกทุกตาราง
ชนชั้นล่างถูกจับขัง - ฝังใต้ดิน

ประชาชนกระสนกระเสือกการเลือกตั้ง
ด้วยความหวังปีกนกจักผกผิน
กลับถูกอสรสัตว์ตัดปีกบิน
เสรีภาพสูญสิ้นเกินจินตนา

มันผู้ใด 'มีหัวใจ' เอาไปทิ้ง
ขัง - ยิง พิฆาต ตามปรารถนา
เลือดที่ไหลกระเซ็นเซ่นเวลา
อาบ 'นาฬิกา' เรือนทองของผู้ใด

ขอจบอักษรกลอนวิบัติ
แด่แผ่นดินอสัตย์อสงไขย
เวลาค่อยค่อยเคลื่อนคล้อยไป
แต่มิไย นิทานอธรรม ยังดำเนิน...

...........

ในขณะที่โลกกำลังโกลาหลและต่างช่วงชิงพื้นที่บนแคมเรือกลางมหาสมุทร
ฉันเห็นพี่น้องสองคนกำลังทะเลาะกันเรื่องการยิงเกาทัณฑ์
คนนึงบอกจะยิงตรงๆ คนนึงบอกจะยิงโค้งๆ
เพื่อเด็ดหัวพวกอำมาตย์ที่นั่งคุมท้ายเรือ - พาเราล่องไปสู่อนาคตวิบัติ
และขณะเดียวกัน ศัตรูกำลังแสยะยิ้มอย่างมีเลศนัย

จากใจชาวเสรีไทบ้าน และมวลมนุษยชาติ