ภาพจดหมายของเด็กชั้น ม.1 ก่อนที่เขาจะผูกคอตาย

...หนูได้ฟังข่าวการจากไป ของ ด.ช.คนหนึ่งที่ฆ่าตัวตาย จากทั้งทางโทรทัศน์ และได้อ่านในอินเตอร์เน็ต มันเป็นข่าวที่น่าเศร้ามากสำหรับหนู และทำให้หนูรู้สึกว่าการเรียนของเด็กไทยอย่างเรา ในปัจจุบันมีความกดดันอย่างมาก ทั้งจากที่โรงเรียน และจากทางบ้าน

บางครั้งมันมากเกินไปจนทำให้อยากตายเพื่อให้เรื่องต่างๆ มันจบไป บางครั้งหนูก็สงสัยว่าทำไมครูต้องตีเรา ทำไมต้องทำโทษโดยการตี ใช้วิธีอื่นไม่ได้หรือ

เคยมีคนบอกหนูว่า ครูตีเราเพื่อให้เราเชื่อฟัง อยู่ในกฎระเบียบ ตั้งใจเรียน จะได้โตเป็นคนดีของสังคม หนูคิดว่าบางครั้งการตีก็โหดร้ายเกินไป และคิดว่าครูไม่ควรตีเราหรือทำโทษเรา ด้วยวีธีที่ทำให้เราเจ็บตัว

ในสมัยที่พ่อแม่ปูย่าตายายเราเรียน ครูก็ใช้วีธีการตี แม้ยุคสมัยจะผ่านไปแต่วีธีการตีก็ยังคงอยู่ แสดงให้เราเห็นว่าระบบการศึกษาของเราไม่ได้พัฒนาเลย หนูถูกสอนให้เชื่อฟังผู้ใหญ่มาตั้งแต่เด็ก แต่หากในบางครั้งหนูคิดว่าสิ่งที่ครูหรือผู้ใหญ่หลายๆ คนพูดหรือสอนพวกเรามันผิด เราจะมีสิทธิ์แย้งหรือพูดออกไปได้ไหม บางครั้งการที่เราพูดออกไปแบบนั้นผู้ใหญ่อาจคิดว่าเป็นการเถียง ซึ่งมันทำให้เราหลายคนกลัวที่จะแสดงความคิดเห็น

ทำไมในห้องเรียนมีเพียงบทเรียนให้เราจดจำ เราจะสามารถคิดเองบ้างได้หรือไม่ ในบางครั้งผู้ใหญ่ก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่เด็กอยากจะสื่อ ไม่เข้าใจในความรู้สึกของเด็ก เพราะพวกเขาไม่ได้อยู่ในจุดที่พวกหนูอยู่ จะมีผู้ใหญ่สักคนไหมที่พร้อมจะฟังความคิดเห็นของพวกเรา จะมีที่สักที่ไหมที่เราสามารถแสดงความคิดเห็นได้อย่างอิสระ พูดได้ในทุกเรื่องที่อยากพูด พูดในสิ่งที่เก็บไว้ในใจมานาน ไม่ต้องเก็บไว้คนเดียวให้อึดอัด

ในบางครั้งพวกเราก็ต้องการคนที่เข้าใจเราและรับฟังเรา สังคมที่รับฟังเรามีอยู่หรือไม่ สังคมที่พร้อมจะฟังเสียงเล็กๆ ของเด็กที่เป็นอนาคตของชาติจะมีบ้างไหม ในเมื่อประเทศไทยเป็นสังคมประชาธิปไตย ที่ทุกคนเท่าเทียมกัน คนไทยทุกคนจะช่วยรับฟังเราได้ไหม  เพราะไม่ว่าอย่างไรในอนาคตข้างหน้า เจ้าของเสียงเล็กๆนี่แหละ จะเป็นพลังของชาติไทยต่อไป

เด็กชายขอบ

24 มีนาคม 2561