เมื่อนิ้วชี้ที่ไกกระดิก ก็พลิกผัน     ประชาพลันร่วงผล็อยเหมือนด้อยค่า

ความมั่นคงของชนชั้นสุดพรรณา     เหนือผักปลารากหญ้าประชาชน

มิใช่คิดติดยึด เพียงพฤษภาคม     ระลึกปมปืนที่ปังดังห่าฝน

เครือข่ายยิงมาสิงสู่สั่งผู้คน     รัฐมนตรีกี่ตำแหน่งแฝงองค์กร

น้ำตาคนปนเลือดเชือดชีวิต     ถนนสิทธิ์เสรีที่หลอกหลอน

สู้สู่เสียงส่วนใหญ่ชาติ ราษฎร     กี่กองฟอนเสียสละเหลือระอา

สามนิ้วชู ชี้,กลาง,นาง ทางนี้     ไม่เคยชี้ให้ใครตาย หายจากหล้า

เสรีภาพ เสมอภาครากชีวา     กติกาพื้นฐานงานของเรา ?

พฤษภามาทุกปีที่หมองหม่น     ในวังวนแห่งหวังความหลังเศร้า

ท้องฟ้าปี 53 งำเงื้อมเงา     เฝ้าคอยเขาขึ้นศาล พาลต้องแพ้

ให้นิ้วนางนำทางไปไม่ยอกย้อน     ภราดรขั้นตอนท้ายจึงหายแผล

นิ้วชี้ที่ลั่นไกใส่ดวงแด     ควรถ่องแท้ยุติธรรมนำพี่น้อง

มองใบหน้าประชาเห็นว่าเป็นเป้า     เพียงแค่เราคิดต่างช่างเศร้าหมอง

กองกำลังใครสั่งได้ใช้ปกครอง     ไม่ปกป้องน้องพี่ ภาษีเรา?

ความมั่นคงของชาติลืมราษฎร     เหนื่อยอ่อนถอนใจในสร้อยเศร้า

่ความมั่นคงของคหบดีชีวิตเขา     คือเงื้อมเงาคลุมสังคมอมทุกข์เอย