86 ปี จะกี่ปีก็เหมือนเดิม?
เงามืดดวงอาทิตย์ดวงเดิมยังห่อหุ้มโลกเช่นเดิม
โลกยามเช้าซึ่งไม่เคยเช้าและไร้ผืนดินให้มนุษย์ปลูกบ้าน
คือโลกใบเดียวกันกับโลกวันนี้ที่ย่อลงอยู่ในมือเด็ก
พวกเขาหยิบโลกวันนี้ไปกับตัวได้ทุกเวลาและทุกสถานที่
ใครคาดคิดได้เล่า?
เช้าของโลกในมือคือเช้าสดสว่าง มิใช่จากดวงอาทิตย์
แต่จากดวงตาพ่อแม่พี่น้องและเพื่อนพ้องพวกเขา
ใครคาดคิดไว้บ้าง?
ด้วยโลกในมือ ห้องน้ำเตียงนอนพวกเขาคือผืนดินปลูกบ้านสร้างโลก

"เรา"
ขออาจหาญใช้สรรพนามนี้เพื่อกล่าวแทนตัวเองและหลายคนในนาม "ประชาชน"
มนุษย์ไร้ผืนดินปลูกบ้านสร้างโลก

นี้มิใช่ชะตาฟ้าลิขิต บุญทำกรรมแต่งแต่ชาติปางไหน
เป็นเรื่องของคน การกระทำของคนชาตินี้
ชาติไทย ที่เกลื่อนกลบด้วยเทพเจ้าพระโพธิสัตว์และยอดมนุษย์
คือชาติเดียวกันกับชาติเลือนลบ "การกระทำครั้งสำคัญ 2475"

เราเป็นคนธรรมดา เป็นประชาชน ผู้อภิวัฒน์มาจาก "ราษฎร"
ด้วยโลกวันนี้ในมือของพวกเราจักปลดเปลื้องเงื้อมเงาดำมืด
ทำรุ่งเช้าเป็นเช้าวาวโรจน์ดวงตาผองเรา

86 ปี ต่อให้อีกกี่ปีจะไม่มีวันเหมือนเดิม

หมายเหตุ: อ่านในงานเสวนา 86 ปี อภิวัฒน์สยาม ความหวังบนเส้นทางประชาธิปไตย วันที่ 24 มิ.ย. 2561 ณ มรภ.พระนครศรีอยุธยา