จากประวัติศาสตร์ชาติไทยเป็นต้นมาในหลายๆยุคหลายสมัย หลากหลายผู้นำ และหลากหลายรัฐบาลล้วนถูกปกครองหรือถูกควบคุมโดยศักดินาไทยทั้งสิ้น ซึ่งกระผมนิยามคำว่า “ศักดินาไทย” คือกลุ่มคนหรือคณะบุคคลที่ไม่ใช่ประชาชน เป็นชนชั้นสูง ราชการ ทหาร และขุนนางทั้งหลายที่ล้วนแล้วแต่เป็นคนส่วนน้อยที่ต้องการมีอำนาจเหนือประชาชนในแผ่นดินแห่งนี้ และล้วนอยู่เบื้องหลังทางการเมืองกับประเทสนี้เสมอมา นับตั้งแต่ยุคเปลี่ยบแปลงการปกครอง 24 มิถุนายน 2475 ศักดินาไทยล้วนมีการปรับตัวและแฝงตัวทางการเมืองอย่างกลมกลืน จะเห็นได้ว่าศักดินาไทยนั้นไม่ยินดีกับสิ่งที่คณะราษฎรได้ทำมากนัก หลังจากการล้มอำนาจสมบูรณาญาสิทธิราชย์ของรัชการที่ 7 ไม่พอใจอย่างมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากเพราะต่างอ่อนแอจากการปฎิวัติอย่างรวดเร็วของคณะราษฎร แต่หลังจากนั้นไม่นานเมื่อคณะราษฎรอ่อนแอ ศักดินาไทยก็ขึ้นมาฉวยโอกาสทางการเมืองหลายครั้งเพื่อช่วงชิงอำนาจการปกครองเดิมของตน เห็นได้ชัดเจนจากการพยายามรัฐประหารของกลุ่มคนที่ไม่ได้มาจากการเลือกตั้งในประวัติสาสตร์การเมืองไทย

สิ่งที่ควบคุมได้ ศักดินาไทยมักชอบสิ่งที่ตนสามารถควบคุมได้เป็นพวกอนุรักษ์นิยม ศักดินาไทยจึงมักสร้างวรรณกรรมหลายๆอย่างในสังคมไทย เพื่อจำกัดวิธีคิดและการแสดงออกของประชาชน หรือสร้างชุดความคิดให้ชื่นชมในศักดินาและยกย่องในระบบของศักดินา เช่น การทำให้รัฐประหารยึดอำนาจอธิปไตยดูถูกต้องในสายตาประชาชน และคิดค้นวรรณกรรมที่มักใช้อย่างได้ผลในช่วงแรกของการเปลี่ยนประเทศไปสู่ประชาธิปไตยคือ “ระบอบประชาธิปไตยยังไม่พร้อม การศึกษายังไม่พร้อมเพราะประชาชนขาดการศึกษา” เป็นต้น เป็นข้ออ้างในการขัดขวางที่จะนำพาประเทศไปสู่ประชาธิปไตย ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นระบอบที่ควบคุมยากยุ่งเหยิงในสายตาของศักดินาไทย ซึ่งในปัจจุบันก็ยังพบเห็นได้อยู่จากข่าวในไม่กี่เดือนก่อนที่หน่วยงานราชการไทยจัดหัวข้อประชุมว่า “ทำอย่างไรให้ประชาชนหายโง่” ซึ่งนับว่าดูถูกประชาชนอย่างที่สุด

การวิวัฒนาการเพื่ออยู่รอดของศักดินาไทยอีกอย่างคือการสร้างระบบราชการที่เข้มแข็งอย่างมาก ระบบราชการไทยนับว่าแข็งแกร่งยิ่งใหญ่และตรวจสอบได้ยากอย่างที่สุด ซึ่งเริ่มจากสายปฏิบัตงานที่ยุ่งยากไม่ตอบโจทย์ในการบริหาร เพราะมีสายการบังคับบัญชารวมศูนย์ทำให้เกิดความล้าช้าในการตัดสินใจ ขาดประสิทธิภาพ ประเทสที่พัฒนาแล้วส่วนใหญ่ระบบราชการจะไม่มีความซับซ้อนมากและมีจำนวนถึง 2.2 ล้านคน ซึ่งนับว่าเยอะมากหากเทียบกับประเทศที่มีความเจริญและพัฒนาแล้ว เช่น ญี่ปุ่นที่มีจำนวนราชการแค่ 500,000 คน ระบบราชการจึงนับว่าเป็นระบบที่กีดขวางการพัฒนาของประเทศอย่างมาก

และในปัจจุบันระบบราชการก็กำลังมีแนวโน้นการเติบโตที่สูงขึ้นเรื่อยๆภายใต้รัฐบาลทหาร ระบบราชการจึงนับว่าเป็นกำลังสำคัญของศักดินาที่เป็นแรงที่จะกีดขวางประเทศนี้สู่การพัมนาที่แท้จริง และอีกประเด็นที่นักวิชาการสายเสรีมักต้องการให้เกิดขึ้น คือการเลือกตั้งผู้ว่าที่ต้องมาจากประชาชนเพื่อให้ประชาชนมีโอการในการสรรหาคนที่พร้อมที่จะบริหาร แต่ก็เป็นอย่างที่คาดไว้คือพวกศักดินาไทยต้องไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน เพราะจะไปขัดผลประโยชน์หรือเป็นตัวกีดขวางการรวมศูนย์อำนาจของพวกศักดินา ซึ่งศักดินาไทยนับว่าฉลาดอย่างมากในการคิดค้นเครื่องมือที่เป็นระบบราชการขึ้นมา และประชาชนส่วนใหญ่ยังคงถูกชักจูงจากวรรณกรรมของศักดินาและชื่นชมระบบราชการไทยอย่างมาก เช่น วรรณกรรมที่ว่าทำงานราชการนั้นดีเพราะมั่นคงและมีเบี้ยเลี้ยงต่างๆ ซึ่งสังคมไทยนั้นถูกมอมเมาไปเต็มๆ ดูถูกอาชีพอื่นว่าไม่มั่นคงมีความเสี่ยงมาก ได้เงินน้อย เป็นต้น

ด้วยการมอมเมาด้วยวิธีนี้ทำให้สาขาอาชีพอื่นนั้นขาดความสำคัญไป แต่นับว่าเป็นความฉลาดและการปรับตัวได้อย่างดีเยี่ยมของศักดินาไทยที่ประสบความสำเร็จอย่างมากในการมอมเมาสังคมด้วยวรรณกรรมโฆษณาชวนเชื่อต่างๆ ซึ่งทำให้สังคมไทยเกิดความเสี่ยง และสังคมไทยอยู่ในขั้นวิกฤตอย่างมาก เพราะสังคมไทยกำลังจะก้าวจากสังคมที่พัฒนาแล้ว ไปสู่สังคมศักดินาแบบเดิม คนชื่นชมยินดีกับการรัฐประหารและยอมให้มีการกำจัดสิทธิและเสรีภาพในตนเอง หรือแม้แต่การกำเนิดใหม่ของตัวแทนของศักดินาจูเนียร์ในระบบการศึกษาคือ ระบบการรับน้องหรือ “ SOTUS” เป็นระบบที่เป็นระบบที่ป่าเถื่อนอย่างมาก เพราะให้ความสำคัญกับสิ่งที่ไร้สาระมากกว่าความรู้ความสามารถของนักเรียนนักศึกษา ซึ่งปัจจุบันพบว่ากำเนิดใหม่เยอะขึ้นอย่างมากทั้งประถมศึกษาถึงระดับอุดมศึกษา ซึ่งนับว่าน่าเป็นห่วงอย่างมากในปัจจุบัน

จากที่กระผมได้กล่าวไปข้างต้นอาจจะไม่ได้ลงลึกหรือกล่าวให้ชัดเจนหรือกระจ่างชัดได้มาก เนื่องจากไม่อยากให้บทความชิ้นนี้มีความยาวมากและจะเป็นการป้องกันผู้เขียนเองในการเผลอเขียนสิ่งที่ไม่ควรเขียนลงไป ก็ขอขอบคุณทุกท่านที่สนใจโดยกระผมไม่ได้หวังว่าทุกท่านจะเชื่อในสิ่งที่กระผมได้เขียนลงไปแต่ก็หวังว่าจะช่วยให้ทุกท่านได้เปิดมุมมองที่หลากหลายมากขึ้น ได้รู้ว่าศักดินาไทยนั้นฉลาดและร้ายแรงมากแค่ไหนในสังคมและการเมืองไทย