ไม้ระแนงคนละท่อน
คนนั้นปักคนนี้ปัก
สักพักรายรอบตัวฉัน
กลายเป็นรั้วความฝันของคนหลายคน
คนนั้นปักคนนี้ปัก
เขาบอกด้วยความรักไม่ใช่เล่ห์กล
ฉันเป็นอย่างนั้น
ฉันต้องเป็นอย่างนี้
ในรั้วระแนงร้อยพันสี
ของคนที่รักฉันร้อยพันคน
ฉันไม่รู้ฉันเป็นอะไร
สิ่งที่ผู้อื่นยื่นให้ทำฉันสับสน
อยากพังระแนงที่ล้อมรอบออกไป
แต่ทำไม่ได้
ความรักทะลักล้น
ฉันนั่งกอดเข่าในกรง
น้ำตาไหลเงียบๆ 
มองออกไปข้างนอก
คนนั้นยังปัก... 
คนนี้ก็ปัก...