ร่างเงาไหวในท้องถนนคนสามัญ               สารพันวิ่งตามความฝันใฝ่

ความหวังยังมียึดอีกอึดใจ                 ให้ก้าวไปในสุขทุกข์ยุคขายค้า

ข่าวคราวของผองเพื่อนทุกข์คุกขังอยู่          หลังต่อสู้ขันแข่งแสวงหา

เกาะลูกกรงส่งแค่นยิ้มอิ่มเต็มหน้า                  แต่ทว่าน้ำตาบ่าตกใน

เป็นเพื่อนรวมร่วมชาติญาติทั้งผอง          เป็นพี่น้องในจำนงอสงไขย

เกิดมายุค ยุติธรรมให้ทำใจ            ยุคสมัยใครฉลาดกวาดฝากแบงค์

ทำมาหากินอยู่งันงกตกทุกกระป๋อง          ตามัวมองไม่ทันการขันแข่ง

เขาฉลาดกวาดกอบโกยเราโรยแรง         แถมถูกแย่งอธิปไตยอะไรกัน

อธิปไตยอะไรหนอต้องต่อสู้          แย่งยื้ออยู่อย่างยากอยากหยามหยัน

ตกกระป๋องต้องมโนโธ่ช่างมัน               คนพวกฉันฝันและใฝ่ไร้ราคา

เพื่อนร่วมชาติชีวิตร่วมพิษภัย          จะหนีไปพ้นทุกข์ที่ไหนให้อ่อนล้า

เคยพอเพียงเลี้ยงอุทรแต่ก่อนมา            เดี๋ยวนี้นาขายใช้หนี้ไม่มีแล้ว            

ยุคที่ลับลวงพรางช่างซับซ้อน     ยิ่งยอกย้อนซ่อนเงื่อนเกลื่อนเศษแก้ว

มีกระป๋องให้ต้องตกรกเป็นแถว                เป็นยุคแมวหมาเร่พเนจร

พเนจรไปในพื้นที่ของ ซีพี                  สิริวัฒนภักดี ที่หลอกหลอน

หลายแสนไร่ไทยแลนด์แสนอาทร           ราษฎรอ่อนแอแห่เข้าเมือง

ไปอยู่ตามที่ปกปิดสิทธิมนุษย์                 อุตลุดสูงต่ำกำลังเครื่อง

พรหมลิขิตขีดเขี่ยเรี่ยรุ่งเรือง     ความฝืดเคืองเรื่องคุ้นไยไม่ไคลคลา

สงสารสาวๆ ผิวขาวผ่อง                     เป็นน้องๆ นั่งตู้เธอสู้หน้า

ต้อนรับหนุ่มๆ แม้แก่ชรา                    ทั่วโลกามาท่องดูท้องเธอ

ท้องที่กิ่วหิวข้าวของสาวเจ้า               นั่งจับเจ่าจิตตกอกอุ่นเอ๋อ

ไม่รู้ว่าสารพัดจัดให้เจอ          เฝ้าชะเง้อเหมือนเซ่อซ่ามองหามิตร

มิตรที่มีความเป็นมิตรจิตไม่ตก                    รู้นรกขุมนี้ที่เธอติด

มิตรที่เธอเฝ้ารอก็น้อยนิด                    มีแต่คิดปิดห้องดูท้องเธอ

มิตรที่แท้แพ้พ่ายภายใต้ยุค                    ต้องติดคุกไปนะซีีคุกมีเกร่อ

สามแสนกว่าคนล้นคุกแล้วแว่วเสียงเพ้อ     ร้องเอ้อเฮอโฮไห้ในทุกข์ทน

คุกที่มีจุไปได้แค่แสน                    จึงนองแน่นอัดออหนอหมองหม่น

ขายยามาอันดับรับอับจน               รองมาปล้นร้านเซเว่นเห็นบ่อยเอย