เพื่อนร่วมงานต่างชาติ: สุภลักษณ์ ไอไม่เข้าใจว่าทำไมเฌอปรางโดนวิจารณ์อยู่คนเดียว ทั้งๆที่มีดาราไปออกรายการโฆษณาให้รัฐบาลเยอะแยะ ทำไมเราต้องเล่นข่าวนี้ด้วย

ข้าพเจ้า: ความคาดหวังของผู้คนที่มีต่อดาราไม่เหมือนกันนี่ รายนี้เขาคงอยากเห็นเธอต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยมั้ง

เพื่อนร่วมงาน: จะบ้าเหรอ นี่นักร้องนะ (ไม่ใช่นักปฏิวัติ--เธอคงไม่เคยเห็นนักร้องที่เป็นนักปฏิวัติสินะ)

ข้าพเจ้า: มันก็ถึงกลายเป็นข่าวให้เราเขียนไง

บทสนทนาในที่ทำงานมีแค่นี้แหละ เพราะไม่มีเวลาจะถกอะไรกันมากมายเนื่องจากเส้นตายจ่อคอหอยอยู่ แต่เรื่องนี้พูดแค่นี้ก็ได้ เพราะดารามาช่วยโฆษณาทางการเมืองหรือร่วมกิจกรรมการเมือง มันก็ไม่ได้เป็นอะไรที่แปลกเลย

แต่ถ้าอยากจะพูดให้มากกว่านี้ก็ต้องถามว่า เราจะมอง celebrity อย่างเฌอปรางในสายตาแบบเดียวที่มอง Kim Kardashian หรือ Angelina Jolie ล่ะทั้งคู่หากินกับความโด่งดังของตัวนั่นแหละ และเจ้าภาพที่หาพวกเธอไปสมโภชงานของเขาก็เล่นเกมเดียวกัน

ถ้าเรามองด้วยแว่นของ Zizek แล้วละก้อ celeb อย่าง Kardashian คือแบบแผนของความจอมปลอม น่าละอาย ไร้รสนิยม ที่คนจะถ่มถุยเพื่อความบันเทิงยังไงก็ได้ ในขณะที่ Jolie ทำงานสาธารณะอย่างเป็นแก่นสารแล้วบอกกับคนทั่วไปว่า นี่คือตัวตนที่แท้จริงของเธอ ซึ่งทำให้การพิจารณาคุณค่า Jolie ยากกว่าของ Kardashian

ด้วยสายตาแบบเดียวกัน นักการเมืองจ้างวานมหรสพมาสมโภชงานตัวเองเพื่อหวังเรียกคะแนนนิยมเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ไม่ว่าสายประชาธิปไตย สายเผด็จการทำเหมือนกันหมดแหละ ไม่มีอะไรให้ต้องคิดมาก

ก็เหมือนบวชลูกบวชหลาน หายี่เก หมอลำมาเล่น เพื่อเรียกแขกมาร่วมงานนั่นแหละ คนมาเยอะแต่คนที่มาดูส่วนใหญ่ก็มีแต่พวกขี้เมา ไม่สนใจด้วยซ้ำไปว่าใครบวช

ตรงกันข้าม ถ้าเจ้าภาพจริงจังกับเนื้อหาสาระของงาน ก็จะจ้างพระมาเทศน์แหล่ 2-3 ธรรมมาส ทำปุจฉา วิสัชนา ว่าด้วยอานิสงฆ์แห่งการบวช คนมาฟังไม่มากหรอก แต่ที่มาก็จะจริงจังกับเนื้อหา

สมัยก่อนเวลานักศึกษาจัดกิจกรรมทางการเมือง เรามักหาดนตรีเพื่อชีวิตมาเล่น เพื่อบอกเล่าถึงสารทางการเมืองที่เราต้องการจะสื่อจากกิจกรรมนั้นด้วย คนที่เข้าร่วมก็จะได้รับสารทางการเมืองนั้นจากการปลุกเร้าด้วยเสียงดนตรี (สมัยก่อนเลือกมากเลยต้องเอานักดนตรีประเภทโลกทัศน์และชีวทัศน์สอดคล้องกันด้วย หายากเป็นบ้าเลย)

เฌอปราง ก็เช่นเดียวกัน ถ้าเรามองว่า BNK และคุกกี้เสี่ยงทาย ก็เป็นเพลงของวงดนตรีกากๆ ทั่วไป จะมาถ่ายรูปคู่กับพลเอกประยุทธ์สักกี่ครั้งก็ไม่ได้ทำให้เนื้อหาทางการเมืองของ นายพลเผด็จการชวนหัวคนนี้เปลี่ยนแปลงไป ก็ไม่มีอะไรให้ต้องเสียเวลาถกเถียงกันด้วย

แต่เฌอปราง วางตำแหน่งของตัวเองเหมือน Jolie ไม่ใข่ Kardashian ความคาดหวังของแฟนก็เป็นอีกแบบหนึ่ง หลายคนมองเธอเป็นแบบแผนของคุณงามความดีในโลกสมัยใหม่ เด็กสาวซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้คน ประยุทธ์ถึงกับพยายามบอกว่าเธอเป็น ต้นแบบแห่งมาตรฐานทางศีลธรรมอันสูงส่งว่าด้วยการเสียสละช่วยสังคม เรื่องมันเลยไปกันใหญ่ นักวิจารณ์หลายคนถึงกับว่า เธอจะช่วยฟอกขาวให้เผด็จการได้ด้วยซ้ำไป แฟนๆ ของเธอที่ไม่นิยม คสช.ก็เลยต้องดรามาน้ำตาแตกกันหน่อย เพื่อบอกให้รู้ว่าดาราก็ควรแคร์ความรู้สึกของแฟนหลายกลุ่มนะ ไม่ใช่ว่ารักเฌอปรางแล้วต้องรักประยุทธ์ด้วยเสมอไปดอกนะ

สิ่งที่ควรต้องพูดถึงคือ เฌอปราง ไม่ได้ real ขนาดนั้น หากแต่เป็น pseudo value ของนายทุนวัฒนธรรมในโลกทุนนิยมยุคใหม่ ที่ปั้นแต่งเธอขึ้นมาขายเพื่อแสวงหาผลกำไรเท่านั้น ยากที่จะอธิบายอย่างสมเหตุสมผลได้ว่า การเสียเงินเข้าคิวเพื่อสัมผัสมือและถ่ายรูปกับเฌอปรางนั้น ได้สร้างคุณค่าใดให้กับชีวิตส่วนตัวของคนๆ นั้น และยิ่งไม่ต่้องพูดถึงคุณค่าทางสังคมวัฒนธรรม (โอเค ถ้าจะบอกว่ามีคุณค่าทางจิตใจแบบเดียวกับ GT 200 ก็ได้ไม่เถียง)

แต่ pseudo value ดูเหมือนจะไปกันได้ดีกับ hypocrisy ของ คสช. เฌอปรางจึงยอมพูดเรื่องความเหลี่อมล้ำทางการศึกษาในรายการเดินหน้าประเทศไทยโดยไม่ตะขิดตะขวางใจและไม่เฉลียวใจเลยว่า งบประมาณทางการศึกษาลดลงและงบทางทหารเพิ่มขึ้นในยามที่ประเทศไร้ศึกสงครามและคุณภาพการศึกษาตกต่ำ แถมเข้าถึงยากอีกต่างหาก แม้ว่ามีเนทความเร็วสูงแพคเกจแค่ 599 บาทต่อเดือนก็ตาม

การตัดสินใจยกเลิกเทปดังกล่าวในเวลาต่อมา ไม่แน่นักว่าจะช่วยป้องกันผลกระทบอันเกิดจากปฏิสัมพันธ์ของสองสิ่งนี้ได้ เพราะดูเหมือนมันกลายเป็นส่วนผสมที่ลงตัวของทั้งสังคมไปแล้ว การเมืองก็เพียงแต่พยายามฉวยใช้เท่านั้น
 

เผยแพร่ครั้งแรกใน: Facebook Supalak Ganjanakhundee