ทะเลไม่เคยปราศจากคลื่น
คลี่เกลียวและส่งเสียงคร่ำครวญ
ตบตีเม็ดทรายครั้งแล้วครั้งเล่า

คนไม่เคยปราศจากการต่อสู้
ครั้งแล้วครั้งเล่าเฝ้าปราศนาสิ่งที่ดีกว่า
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่มิได้อะไรกลับคืนมา

มวลชนไม่เคยละเว้นการรำลึก
ปีต่อปี นับจำนวนที่เพิ่มขึ้นของตัวเลข
แตกสลายคล้ายฟองคลื่นหลังกลืนทราย

ผู้ไม่ปรารถนาให้จดจำพยายามทำให้ลืม
ปีต่อปี ถอนทึ้งทำลายทิ้งไปจากความทรงจำ
ดึงออกจากความจำคนอื่น หลอกหลอนในทรงจำตัวเอง!

ดวงวิญญาณแตกตื่นมาจากการกู่เรียก
ยืนมองดอกไม้สีแดงบนอนุสาวรีย์ตนเอง
บางที่พวกเขาก็จำไม่ได้เสียแล้วว่ามาตายไปเพราะอะไร

ทะเลไม่เคยปราศจากคลื่น
คนตายเพราะการต่อสู้ไม่เคยหมด
สิ่งที่ดีกว่าก็กลับไม่เคยมาถึง

ในดินแดนแห่งนี้.