ความคิดเห็นต่อ (ร่าง) พรบ.การรักษาความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ พ.ศ. ...

1. การไม่มีธรรมาภิบาลอย่างร้ายแรงและการขัดกันแห่งผลประโยชน์ ของสำนักงานคณะกรรมการการรักษาความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์แห่งชาติ (ม.14 17 18)

• เป็นหน่วยงานของรัฐ มีฐานะเป็นนิติบุคคล และไม่เป็นส่วนราชการตามกฎหมายว่าด้วยระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน (ม.14)
• ถือหุ้นหรือเข้าเป็นหุ้นส่วนหรือเข้าร่วมทุนกับนิติบุคคลอื่นในกิจการที่เกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของส านักงาน (ม.17)
• กู้ยืมเงินเพื่อประโยชน์ในการดำเนินการตามวัตถุประสงค์ของสำนักงาน (ม.17)
• ดอกผลของเงินหรือรายได้จากทรัพย์สินของสำนักงาน รายได้ของสำนักงานตามวรรคหนึ่ง ไม่ต้องนำส่งคลังเป็นรายได้แผ่นดิน (ม.17)
• การที่เป็นหน่วยงานทีทำหน้าที่บังคับใช้กฎหมาย ไม่ควรจะมีหน้าที่เป็นผู้ให้บริการ และไม่ควรจะต้องมีการหาแสวงหารายได้และการถือหุ้นกับเอกชน

2. อำนาจและหน้าที่ของสำนักงานคณะกรรมการการรักษาความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์แห่งชาติมีมากเกินไป จนเข้าข่ายการผูกขาดรวบอำนาจการบริหารจัดการด้านไซเบอร์ของประเทศทั้งหมดมารวมที่หน่วยงานเดียว

• มีอำนาจครอบจักรวาล ผูกขาดความรับผิดชอบในทุกเรื่องที่เกี่ยวกับไซเบอร์ (ม.16, ม.51-58)
• ควรจะแยกหน่วยงานที่ทำหน้าที่จัดทำนโยบาย ให้บริการ กำกับดูแลออกจากกันอย่างเด็ดขาด เพื่อความโปร่งใสและมีประสิทธิภาพ

3. อำนาจหน้าที่ของเลขาธิการ มีอำนาจมากเกินไป สามารถที่จะสั่งการหน่วยงานราชการ หน่วยงานความมั่นคง หน่วยงานของรัฐและเอกชน รวมทั้งประชาชน (ม.24-31, ม.51-58)

• กรณีที่เกิดหรือคาดว่าจะเกิดภัยคุกคามทางไซเบอร์ในระดับร้ายแรง
• มีอำนาจสั่งการหน่วยงานของรัฐ (ม.56)
• มีอำนาจสั่งการให้บุคคล (แค่มีเหตุอันควรสงสัยว่าเป็นผู้เกี่ยวข้องหรือได้รับผลกระทบจากภัยคุกคามไซเบอร์) (ม.57)
• มีอำนาจสั่งให้พนักงานเจ้าหน้าที่เข้าไปในสถานที่ประกอบการ เข้าถึงทรัพย์สินสารสนเทศ ตรวจสอบและยึดเครื่องคอมพิวเตอร์หรืออุปกรณ์ โดยไม่ต้องมีหมายศาล (ม.58)
• ผู้ฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเลขาธิการตาม ม.57-58 มีโทษจำคุกไม่เกิน 3 ปี หรือปรับไม่เกิน 150,000 บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ (ม.62-63)
• การใช้อำนาจตาม ม.57 และ ม.58 เข้าข่ายการละเมิดสิทธิของประชาชนอย่างร้ายแรง

ความคิดเห็นต่อ (ร่าง) พ.ร.บ. คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. ....

1. การไม่มีธรรมาภิบาลอย่างร้ายแรงและการขัดกันแห่งผลประโยชน์ ของส านักงานคณะกรรมการการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล (ม.42 44 45)

• เป็นหน่วยงานของรัฐ มีฐานะเป็นนิติบุคคล และไม่เป็นส่วนราชการตามกฎหมายว่าด้วยระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน (ม.42)
• ถือหุ้นหรือเข้าเป็นหุ้นส่วนหรือเข้าร่วมทุนกับนิติบุคคลอื่นในกิจการที่เกี่ยวกับวัตถุประสงค์ของสำนักงาน (ม.44 (4))
• ค่าปรับทางปกครอง ถือเป็นรายได้ของสำนักงาน ไม่ต้องนำส่งคลังเป็นรายได้แผ่นดิน (ม.45 (5))
• การที่เป็นหน่วยงานที่ทำหน้าที่บังคับใช้กฎหมาย ไม่ควรจะมีหน้าที่เป็นผู้ให้บริการ และไม่ควรจะต้องมีการหาแสวงหารายได้และการถือหุ้นกับเอกชน

2. อำนาจหน้าที่ของคณะกรรมการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล และสำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล มีลักษณะผูกขาดรวบอำนาจทุกอย่างที่เกี่ยวกับการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล ตั้งแต่การกำหนดนโยบาย การส่งเสริมและสนับสนุน การเสนอกฎหมาย ให้คำปรึกษาและการบังคับใช้กฎหมาย เป็นการขัดหลักธรรมาภิบาลอย่างร้ายแรง

• มีอำนาจครอบจักรวาล ผูกขาดความรับผิดชอบในทุกเรื่องที่เกี่ยวกับการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล (ม.42-46 ม.63 ม.66-68)
• ควรจะแยกหน่วยงานที่ทำหน้าที่จัดทำนโยบาย ให้บริการ กำกับดูแลออกจากกันอย่างเด็ดขาดเพื่อความโปร่งใสและมีประสิทธิภาพ

3. อำนาจหน้าที่ของเลขาธิการ มีอำนาจมากเกินไป สามารถที่จะใช้ดุลยพินิจกำหนดโทษปรับทางปกครอง บังคับใช้กับหน่วยงานราชการ นิติบุคคลเอกชน และประชาชน (ม.88)

4. สำนักงานมีอำนาจมากครอบคลุมทุกเรื่องที่เกี่ยวกับการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล เปิดโอกาสให้เจ้าหน้าที่สามารถที่จะแสวงหาผลประโยชน์ในทางมิชอบ แต่กลไกการควบคุมตรวจสอบสำนักงานและเจ้าหน้าที่ของสำนักงานไม่ชัดเจน

5. ไม่มีรายละเอียดและความชัดเจนในกลไกในการบังคับใช้กฎหมายกับหน่วยงานรัฐและเอกชนอย่างเท่าเทียมกัน

6. ยังไม่มีการกำหนดคุณสมบัติของกรรมการและพนักงานเจ้าหน้าที่ที่ชัดเจนว่าเป็นผู้ที่มีความรู้และความเข้าใจในแนวปฏิบัติการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล

7. ยังไม่มีกลไกการตรวจสอบความเหมาะสมในการปฏิบัติหน้าที่ของคณะกรรมการ

8. ยังไม่มีกลไกที่ชัดเจนในการตรวจสอบความโปร่งใสของคณะกรรมการและสำนักงาน

9. ยังไม่มีกลไกและรายละเอียดในการกำกับและประเมินประสิทธิภาพและประสิทธิผลของคณะกรรมการ และสำนักงาน

10. การกำหนดระยะเวลาในการบังคับใช้ 180 วัน สั้นเกินไป จะส่งผลกระทบต่อหน่วยงานรัฐและเอกชนเป็นอย่างมาก

11. บทเฉพาะกาลที่กำหนดให้ส านักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (ETDA) ปฏิบัติหน้าที่แทนสำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล (ม.90) และให้ผู้อำนวยการสำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ปฏิบัติหน้าที่เลขาธิการสำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล จนกว่าจะมีการจัดตั้งสำนักงานและแต่งตั้งเลขาธิการ ไม่น่าจะเหมาะสม เพราะการจัดตั้งสำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ ไม่ได้มีหน้าที่และความเข้าใจในการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล รวมทั้งจะมีปัญหาการขัดกันแห่งผลประโยชน์เพราะพันธกิจของสำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ มีหน้าที่ส่งเสริมและสนับสนุนธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ ไม่เหมาะที่จะมาทำหน้าที่ผู้กำกับดูแลและบังคับใช้กฎหมาย รวมทั้งสถานภาพของสำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ที่เป็นหน่วยงานของรัฐแต่ไม่ใช่ส่วนราชการ ไม่เหมาะสมที่จะมาเป็นผู้ใช้อำนาจรัฐเหนือหน่วยงานราชการและเอกชน