ฝัน...เธอบอกฉันรักกันไหมที่รัก อยากหยุดพักปักใจไว้ใกล้ฉัน
สิ้นฟ้ามหาสมุทรสุดนิรันดร แม้ตะวันดับเดือนลับอับสายตา
ความจริง...เธอเก็บใจไว้ให้ใครอื่น ฉันขมขื่นตื่นเพ้อละเมอหา
เช้าสายบ่ายเย็นกินข้าวเคล้าน้ำตา หลายเวลาอมทุกข์สุขมลาย
ฝัน...เธอเด็กน้อยห้อยโหนโผนปีนป่าย นอกกอดก่ายยายป้าน้าสมหมาย
พ่อสมบูรณ์แม่การุญคุ้นรอบกาย มีพี่ชายคลายทุกข์สุขสมปอง
ความจริง...เธอหิวโหยห้อยหาอาหาร ฟ้าบันดาลขานไขใจหม่นหมอง
น้ำตาอาบสองแก้มแต้มเจิ่งนอง พ่อแม่ผองสองเธอหนีลี้ไป
ฝัน...ผืนแผ่นดินถิ่นนาท้องฟ้ากว้าง ทุ่งรวงทองมองอ้างว้างสว่างใส
เธอทำสวนชวนทำนาหากำไร หวังเติบใหญ่ใจแข็งแกร่งมั่นคง
ความจริง...น้ำล้ำเข้านาฟ้ามืดคล้ำ เธอเพลี่ยงพล้ำกล้ำกลืนคืนพิศวง
พายุร้ายขย้ำกรายหมายปลดปลง ยากยืนยงคงเดิมเสริมฤทัย
ฝัน...เห็นขลิบทองต้องตาท้องฟ้ากว้าง สุดสล้างสร้างสรรค์พลันหลงใหล
เสรีภาพปลาบปลื้มดื่มด่ำใจ เธอแจ่มใสวัยซนล้นคะนอง
ความจริง...เหมือนถูกอัดมัดขัดกับบ่วง เวลาล่วงบ่วงรัดอกกลัดหนอง
รอวันแตกแยกยับขับเรืองรอง เธอเราสองร้องขอท้อวางวาย
ฝัน...ของฉันเป็นเม็ดทรายท้ายชายหาด ไม่ดื่นดาษวาดลวดลายผึ่งผาย
ซัดเซาะเลาะลอยลิ่วปลิววอดวาย ซุกซอกหายย้ายลับหาดขลาดหวาดกลัว
อยากปันฝันของฉันผันความจริง สรรพสิ่งจริงแท้แปรแลสลัว
จะทอถักรักร้าวคราวหม่นมัว ล้อมรอบรั้วมิดชิดติดตราตรึง
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)