กวีประชาไท: จน,เจ็บ,เพราะควายทุย

ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ

กลับคืนย้อนนอนรังอย่าหวังสูง
ยอดยางยูงสูงเกินเอื้อมเราเสื่อมต่ำ
เป็นคนจนทนทุกข์ขลุกดินดำ
บ้านกันดาร มารระยำมาชำเรา

จะต่อสู้เพื่อกู้ศักดิ์ สักเพียงไหน
ก็มิอาจกู้ได้ใจมันเศร้า
ถูกกดขี่กี่ขวบปีมิสร่างเซา
เสียงแผ่วเบาเว้าวอนเหมือนหอนคราง

มันปิดกั้นฝันเราจนเน่าหมัก
อนาจนักหักน้ำใจไปทุกอย่าง
คนจนมาก อยากมีกินดิ้นทุกทาง
แต่กลับคว้างร้างหลักถูกหักลง

เราเป็นกาขนดำชาติต่ำต้อย
ถูกมองว่าเถื่อนถ่อยด้อยกว่าหงส์
มันเปรียบเทียบกอเหล่าพันธุ์เผ่าพงศ์
เราก็คงมิมีค่าน่าเอ็นดู

ผองเพื่อนดับหลับตาอย่าคิดถึง
สิ่งเคยซึ่งพึงไว้ในตอนอยู่
ชีวิตนี้มิมีแล้วแววตราตรู
ขอจงได้รับรู้ทุกผู้นาม

จนก็จน ทนไปให้สิ้นสุด
ชีพมนุษย์ทรุดโทรมโหมเหยียดหยาม
เจ็บแล้วจำคำมันอันสุดทราม
'พวกควายทามสมน้ำหน้าอย่าอวดดี'

เจ็บแล้วจำคำมันไว้ในทุกยาม
'กูควายทามหยามลงไปไอ้ควายทุย'

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท