ผ่านเวลามานานกาลสมัย
ประวัติศาสตร์ยังสอนใจใช่ไหมเล่า ?
หรือหนังสือเล่มเดิมยังงุมเงา
ยิ่งศึกษายิ่งโง่เขลาเบาปัญญา
เป็นไปได้ไหมล่ะจะลืมสิ้น
สาปอดีตกรุ่นกลิ่นการศึกษา
ความคิดเก่าใช้มิได้เพราะเนิ่นช้า
ก็เลยปล่อยลอยลากับนาน้ำ
ยุคกาลีที่เห็นที่เป็นอยู่
ผู้คนต่างทรุดสู้อยู่ทางต่ำ
หลายชีวิตปิดกางกั้นเงามืดงำ
จมดิ่งดำกล้ำกลืนขมฝืดคอ
มือตีนเปล่าก้าวย่ำหนวิถี
มิอาจมีทางเห็นเริ่มใจฝ่อ
หลงลืมสูญประวัติศาสตร์ชาติลอยคอ
เห็นแต่ตอโด่เด่ เอละชา
มิเรียนรู้ก็เท่านั้นฝันอากาศ
ความผิดพลาดกราดอึงเกินฟันฝ่า
ผิดแล้วยังผิดซ้ำ ซ้ำไปมา
มิมีทางก้าวหน้าถ้ามัวคลาน