ในฤดูหนาวอันแสนสั้น 
ของปีหนึ่ง
ปีที่กระแสลม 
ยังอึงคะนึง 
การเลือกตั้งกำลังจะมาถึง 
อีกไม่นาน

ปีที่สองฝั่งน้ำ 
ระส่ำระสาย 
ชนชั้นใหม่ 
ป่าวประกาศความอาจหาญ
แต่นาฬิกา 
ยังย้อนเวลาสู่วันวาน 
เส้นแบ่งฤดูกาล 
ยังเลี้ยวลด

ฝนหลงฤดู 
เดินทางมา 
พร้อมการจากลา 
ของอนุสาวรีย์ปราบกบฏ
เราตื่นมา 
สวัสดีอนาคต 
แต่เพียงชั่วแดดหมด 
อนาคตไม่ใช่ของเรา

อิฐหินหรือเลือดเนื้อ 
ที่เธอเชื่อมั่น 
คนหรือปูนปั้น 
ในปณิธานสีขาว
ลูกของประชาชน 
บนรถไฟขบวนยาว 
แกแลกซีเก้าเก้าเก้า 
ฝันว่าเราจะเท่ากัน

ยังคงเป็นวันพรุ่งนี้ 
ที่ไม่มีทางมาถึง 
ให้หวนคำนึง 
ถึงอาจารย์สุรชัยของฉัน
เขามาจากอดีต 
หรืออนาคตกาล 
เดินทางจากปัจจุบัน 
สู่เขตงานลับแลใด

แด่...อ.สุรชัย แซ่ด่าน และสหาย