Submitted on Fri, 2019-01-25 03:07
เมื่อนั้นรักเคยมี
สุขเริ่มทวี
ก็มาละหย่อนลดยาน
เจ็บปวดรวดร้าวทรมาน
รักปลิดวิญญาณ
ใจใดเล่าจึงวายวาง
เข่นฆ่าแลลืมกอดนาง
เลือดรักเลือนลาง
เกลื่อนกราดอยู่ทั้งร่างผี
โอ้รักเคยบอกรักมี
ใจรักฤามี
ก็สิ้นบ่ทราบสัมพันธ์
ได้รสหอมหวานครู่วัน
เสียนางบ่ศัลย์
ยืนยิ้มดูนางมรณา
เสียดโศกสุดห้วงชีวา
แสนล้านใจหา
สุดสิ้นริษยาหัวใจ
แสดงความคิดเห็น