หน้าเชิดคอยืดตรง องอาจ                 วาดแขนทรงอำนาจเผยลาดไหล่
เสื้อคับติ้วตัวแข็งแกร่งเกรียงไกร          ยิ้มนิดบอกความนัยหลายความนัก
โปรไฟล์ดีที่สุดในสามโลก                 ประเทศโขยกเขยกล้มหน้าจมปลัก
เขายังคงยืนเด่นเป็นที่รัก                   เป็นไข่ฟักในหินถิ่นเผด็จการ
ประชาธิปไตยแบกเขาไว้บนบ่า            น้ำหนักเกินเดินฝ่ารัฐประหาร
ประหารแล้ว ประหารเล่า เขาชื่นบาน        ประเทศคลานเขารวยล้นบนบ่าเรา
ถือปืนประกาศก้องปกป้องประเทศ            ยิงทุกครั้งขยายเขตแห่งความเศร้า
ตายทุกครั้งสูญค่าเบากว่าเบา             ตายคือเหล่าชาวประชาธิปไตย
เขาวาดปืนยืนยามความมั่นคง            “แสนยนิยม” ดำรงหรือหวั่นไหว
จมูกดีได้กลิ่นความเป็นไท                ประสาทไวนิสัยเก่าเขาส่งสัญญาณ

เลือกตั้งปลุกคนตื่นคืนสำนึก                ตื่นแล้วคึกคักเร่งเปล่งคำขาน
ประชาธิปไตยผลิดอกอยากเบ่งบาน       หนุ่มสาวกล่าวคำหวานบานเบ่งมา
เป็นเสรีประชาธิปไตย เป็นเสรี             เป็นหน้าที่โยนน้ำหนักออกจากบ่า
ปลดแอกแบกฟาสซิสต์มานานช้า          ปล่อยเขาลงตรงหน้าคูหาเลือกตั้ง!