กวีประชาไท: ไม่ใช่ละครลิง

ประชาไททำหน้าที่เป็นเวที เนื้อหาและท่าที ความคิดเห็นของผู้เขียน อาจไม่จำเป็นต้องเหมือนกองบรรณาธิการ

                                         
 มีนาคม ลมฤดูร้อนพัดอ้อนออด         ร่างลมลอดลำไม้ร่ายไล้ร่าง

ร่างของลมโลมเปลือกไม้ไปพลางๆ      ตัวลม อย่างที่เห็นเร้นใบไม้

ลมรูปร่างอย่างไรไม่อาจเห็น            แต่ลมเป็นลมหายใจให้เราได้

ฤดูร้อนอ้อนออดใครถอดใจ              โถยังไม่เมษาแท้แค่ต้นฤดู

อารมณ์คนข่มไม่ไหวคนใจร้อน            ไม่ลดทอนเวลาข้าชอบขู่

อารมณ์ใครใคร่ยั่วตัวกูของกู               เหมือนยั่วงูให้ฉกตลกเรา

เสียงเพลงหนักแผ่นดินได้ยินอีกแล้ว    ฟังแว่วแถวไทยแลนด์แสนสร้อยเศร้า

6 ตุลา 2519 ราวลืมเงา                ยักษ์ใหญ่เข้าเมืองมาหากินคน

วิธีการหมากกลคนนั่งคิด                 เพื่อพิชิตพิชัยสงครามตามแห่งหน

ขณะพระแผ่เมตตาสู่สากล                ท่องบทมนต์ให้พ้นทุกข์ทุก ๆ ชาว

เกิดเล่ห์กลคนชนะในประจัญ            การแข่งขันเขาเอาเปรียบเทียบดำขาว

ใส่สีเทาเข้าแข่งตำแหน่งยาว                 ทุกครั้งคราวเลวร้ายทำหลั่งน้ำตา

อารมณ์ใครในเครื่องแบบปวดแสบร้อน      ใหญ่ยอกย้อนซ่อนนัยยะปรารถนา

กลการแต่งบทละครสอนกันมา                ล้วนรักษาอำนาจบาตรใหญ่ตน

คงไม่เคยคิดว่าประชาธิปไตย                   ใครเป็นใหญ่แท้จริงลิงล่องหน

บทละคร 6  ตุลาฆ่าประชาชน          ตามด้วยเมษายน 2553 ร้อนความเลว

                                               

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท