พื้นฐานคิดจิตใจฝักใฝ่นั้น           อยู่ในฝันอันลึกดึกๆ เผลอ

เสียงกัดฟันกรอดๆ พรอดพร่ำเพ้อ    นอนละเมอเธอฉันพันธนา

มีความหลังฝังใจในวิถี                ประเพณีมีอำนาจปรารถนา

เกิดหัวโขนครอบหัวทั่วพารา            มีลิงป่าประชาชนปนเวที

เมื่อประชาธิปไตยได้มาบอก        ของนอกไม่หยอกเล่นเป็นวิถี

อำนาจสูงสุดหยุดที่ประชาบารมี          ตัดสินชี้ที่คูหาพายั่งยืน

การบังคับขู่เข็ญเป็นเรื่องอดีต            ใช้ไม้มีดปืนผาถ้าขัดขืน

พวกซ้ายจัดขวาจัดถนัดปืน          ยังมียืนยงโย่ยงหยกตลกดัง

อยากเลือกตั้งกันนักพวกฝักใฝ่       ประชาธิปไตยต้องไปเลือกตั้ง

จึงจัดให้ตามใจ อยากได้จัง    เอ้าสตังค์ ห้าพันล้านบาทจ่ายขาดไป

ดูๆ แล้วไม่แคล้ววุ่นคนฉุนกึก        เหมือนเขานึกอะไรอยู่ดูไม่ใช่

แบบขอไปทีไม่มีชีวิตกะจิตกะใจ        ทำแบบเสียไม่ได้หรือไงเธอ

ไม่เต็มใจจะทำนำขายหน้า                    กติกากักขฬะชักคะเย่อ

250 สว.ก็จ่อจะเจอ                    ยังต้องเก้อเก้ๆ กังๆ ไม่ดั่งใจ

สังคมคนปนไอ้โม่งจึงโฉ่งฉ่าง            แค่คิดต่างไม่ถูกคอก็จะไล่

จึงต้องเข้าคูหาพาพ้นภัย           เลือกตั้งให้ชำนาญการบ้านเมือง.