ทำนาบนหลังฅน
ทำฅนให้เป็นควาย
ให้ตายทั้งที่เป็น
ความลำเค็ญท่านสำราญ
เนิ่นนานสันหลังชาติ
ถูกโบยบาดฆาตกรรม
เจ็บช้ำแสนกล้ำกลืน
สะอึกอื้นสะท้านทรวง
รวงเรียวเคียวกร่อนกรน 
เขี้ยวคมฅนทั้งถ่มถุย
ชาวนาและควายทุย
ฅนชุดครุยโห่หุ้ยฮา
ขวัญข้าวเป็นขวัญชาติ
แต่ขวัญขาดอนาถหนอ
ชาวนากี่ พ.ศ.
ต้องต่อสู้อยู่ลำพัง
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน
จวบชีวินถูกสูบสิ้น
กินข้าวคือกินเลือด
เชือดชาวนามารองท้อง

ต้องฟ้องต้องก้องกู่
ให้โลกรู้ผู้เป็นไทย
เลี้ยงชีพทำนาไร่
เป็นทาสไพร่ในบัดดล
ฅนทำนาบนหลังฅน
ยังหลงโลภฉลลืมตีน
ฅนทำนาบนหลังควาย
ยังป่ายปีนพ้นทุกข์ยาก
ฝังฝากมัดตราสังข์
ทั้งที่ยังหอบหายใจ
. . .โอ้พระแม่โพสพ
ลูกแม่พบแต่เรื่องร้าย
ฅนกินข้าวไม่หนำใจ
กินชนไทยที่ปลูกข้าว
ผืนดินทองของไทย
คงโหยไห้อย่างรวดร้าว
เมื่อรู้ว่าสูเจ้า
เข้าครอบครองด้วยผู้ใด
เกษตรกรไทย
ชาวนาหรือชาวไร่
ก้มทำไปจนตัวตาย
เวรกรรมไม่เคยก่อ
แต่ต้องรอรับลงทัณฑ์
เพราะชาติกสิกรรม์
หันพึงใดในอารยะ

ภาระนี้จงรับ
ผลิตนับไปใช้หนี้
หนี้ตนที่ล้นตัว
รวมหนี้ชาติที่ท้นหัว
ชาติพ้นความหม่นมัว
ด้วยหัวใจไทยคือเกษตร
ทุเรศอีกทุรัง
ยังมีหน้าตั้งหวังได้
ชาวบ้านเจ็บปวดไหม
เป็นไขสันหลังของชาติ
เป็นข้าทาสหาเลี้ยงโลก.