ใครนะบอกว่า เลือกความสงบ จบที่ลุงตู่ อย่าเลือกฝ่ายต่อต้านการสืบทอดอำนาจ เพราะอาจโดนม็อบไล่ หรือโดนรัฐประหาร บ้านเมืองจะวุ่นวาย ไม่ได้ทำมาหากิน ต้องให้ลุงตู่ อยู่ต่อ เศรษฐกิจจะดี ปีนี้เป็นปีทองของการลงทุน

เลือกตั้งมาเดือนกว่า ยังไม่จบ ลุงตู่คนเก่ายังไม่ไป ลุงตู่คนใหม่ยังไม่มา เศรษฐกิจก็ทำท่าว่าจะ D จริงๆ ไม่เชื่อลองถามชาวสวนปาล์มทางภาคใต้ ที่เพิ่งเปลี่ยนใจทิ้งเสาไฟฟ้า ไปเลือกพลัง ประชารัฐ

เศรษฐกิจ D ถึงขนาดรัฐบาลมีเงินเหลือเฟือ จะออกมาตรการสิ้นคิด แจกเงินเที่ยวเมืองรองคนละ 1,500 บาท ใช้เงินจิ๊บๆ 15,000 ล้าน แต่โดนปากหอยปากปูวิจารณ์ จนต้องถอยไปเพิ่มวงเงินให้บัตรคนจน ซื้อชุดนักเรียน ซื้อยาฆ่าหญ้า เพิ่มเบี้ยคนพิการ พร้อมกับลดภาษีส่งเสริมการท่องเที่ยว ซื้อหนังสือ ซื้ออุปกรณ์กีฬา โอท็อป ฯลฯ หวังให้เงินสะพัด

แบงก์ชาติเพิ่งเปิดตัวเลขไตรมาสแรก เศรษฐกิจขยายตัวต่ำกว่าประมาณการ 3.4% ส่งออกติดลบ 3.6% เศรษฐกิจทั้งปีอาจไม่ถึง 3.8%

แต่บางคนก็แย้งว่าตัวเลขลวงตา ไม่เห็นหรือ ลุงตู่คุยฟุ้ง คนไทยว่างงานน้อยที่สุดอันดับ 4 ของโลก ดัชนีความทุกข์ยากต่ำที่สุดในโลก ต่ำยิ่งกว่าสวิตเซอร์แลนด์ สิงคโปร์

คุยได้ทุกปี ทั้งที่สำนักข่าวบลูมเบิร์กผู้จัดอันดับ ต้องชี้แจงทุกปี ว่ามาตรฐานการชี้วัดคุณภาพการว่างงานและเศรษฐกิจของไทยนั้นต่างจากประเทศอื่น

เศรษฐกิจอย่างนี้ ว่าที่จริง ไม่มีใครอยากมารับเผือกร้อนต่อจากมือลุงหรอก อยากให้ร้อนต่อไปเรื่อยๆ จนสุกคามือ เพื่อพิสูจน์ให้เห็นกัน ว่ารัฐบาลทหาร หรือรัฐบาลผู้นำทหาร ที่คนระดับบนชื่นชมนักหนา จะนำพาประเทศไปจบตรงไหน

เพียงแต่สงสารคนส่วนใหญ่ ที่ต้องรับกรรมไปด้วย และมันคงใช้เวลา ภายใต้ข้ออ้างว่าปัจจัยหลักมาจากเศรษฐกิจโลก ไม่ใช่เพราะรัฐบาลสิ้นคิด หรือไร้ฝีมือ โดยตราบใดที่เครือข่ายอำนาจหนุนหลัง ก็อาจจะยังกู้ๆๆ มาใช้งบเกินดุลได้เรื่อยๆ จากปลายปี 61 ที่หนี้สาธารณะพุ่งขึ้นไปเฉียด 7 ล้านล้านบาท 43.35% ของจีดีพี

ที่แย่กว่านั้น ยิ่งเศรษฐกิจโตต่ำ ความเหลื่อมล้ำยิ่งสูง คนจน ยิ่งจนลง คนรวยจะยิ่งดูดกลืน ภายใต้ทุนนิยมประชารัฐ เศรษฐกิจที่จัดระเบียบโดยรัฐและทุนขนาดใหญ่

นี่คือความสงบ ไม่วุ่นวาย เพราะอำนาจเบ็ดเสร็จจัดสรรผลประโยชน์ให้ ตามลำดับชั้น โดยสำหรับคนจนก็มีประชานิยม “รัฐประหารกินได้” มาทดแทน “ประชาธิปไตยกินได้” นโยบายจากพรรคการเมืองในอดีต

บางคนอาจหาว่ามองแง่ร้าย เศรษฐกิจไทยมีปัญหาเพราะเศรษฐกิจโลก สงครามการค้า งั้นถามว่าในภูมิภาคเดียวกัน ทำไมไทยโตต่ำสุดในอาเซียน

“ทุนสามานย์” บางคนอ้างว่าการเมืองไทยไม่ว่าจะเป็นประชาธิปไตยหรือรัฐประหารก็เหมือนกัน ขอให้ได้คนดีมีฝีมือ มาพัฒนาเศรษฐกิจอย่างมีวิสัยทัศน์ (ว่าแล้วก็เรียกร้องให้เลือก ลุงอยู่ต่อ)

จะพูดด้วยสายตาสั้นหรือผลประโยชน์ก็ตาม สิ่งที่พวกเขามองข้ามคือ รัฐประหารครั้งนี้ สถาปนาระบอบรวมศูนย์อำนาจราชการ รัฐเป็นใหญ่ รัฐจัดระเบียบ ซึ่งทั้งใหญ่โตเทอะทะ สิ้นเปลืองงบประมาณ แล้วยังเพิ่มอำนาจให้ตัวเองเข้าไปกำกับควบคุมธุรกิจเอกชน การทำมาหากินของชาวบ้าน จนกลายเป็นอุปสรรคเสียเอง

ข้อสำคัญ รัฐประหารครั้งนี้ มีเป้าหมายอันดับหนึ่งคือ รักษาความมั่นคงของเครือข่ายอำนาจอนุรักษนิยม ขณะที่การทำให้เศรษฐกิจดี ประชาชนอยู่ดีกินดี ค่อยเป็นเป้าหมายอันดับสอง

งบประมาณจำนวนมาก ทิศทางการใช้งบ จึงเอาความมั่นคง มาก่อน ทั้งในแง่กำลังคน หน่วยงาน การออกกฎหมายต่างๆ เช่นกฎหมายความมั่นคงไซเบอร์ ข่าวกรอง ทั้งที่รู้ว่าเป็นอุปสรรค การลงทุน

นี่ยังไม่พูดถึงการลดกำลังพล ลดงบกองทัพ ลดตำแหน่งราชการระดับสูงที่มีมากเกินจำเป็น งบประจำด้านเงินเดือน เงินประจำตำแหน่ง รถประจำตำแหน่ง เบี้ยประชุม เบี้ยเลี้ยง ค่ารับรอง ฯลฯ ซึ่งเพิ่มขึ้นมากจากรัฐประหาร 2 ครั้ง จะเป็นภาระกดดันรัฐบาลต่อๆ ไปไม่สิ้นสุด

พูดอีกอย่าง ต่อให้สืบทอดอำนาจได้สะดวกดาย รัฐรวมศูนย์อำนาจเพื่อความมั่นคงของเครือข่ายอนุรักษนิยม ก็จะทำลายตัวเองเพราะความล้าหลังเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาเศรษฐกิจ ปัจจัยภายนอกคือเศรษฐกิจโลกเป็นตัวเร่งเท่านั้น

แล้วเมื่อการสืบทอดอำนาจทำท่าจะยากเข็ญ ต้องใช้กติกา ไม่เป็นประชาธิปไตย ใช้ 250 ส.ว. ใช้อำนาจไม่เป็นกลาง ใช้สูตรคณิตศาสตร์ที่ประชาชนกังขา 16.5 ล้านเสียงต่อต้าน ใช้การดูดงูเห่า ฯลฯ

เส้นทางข้างหน้าก็เป็น “กรงกรรม” เท่านั้นเอง เพียงไม่รู้ว่าถ้าเกิดวิบัติจะทำร้ายประชาชนตาดำๆ มากเท่าไหร่

ในขณะที่อำนาจดันทุรังก็จะให้ร้าย โทษคนที่ต่อต้านว่า “ทำร้ายประเทศ” เพราะไม่ยอมสยบอำนาจไม่เป็นธรรม

เผแพร่ครั้งแรกใน: ข่าวสดออนไลน์ www.khaosod.co.th/hot-topics/news_2477144