- ห นึ่ ง -
“๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๓”
วันนี้ - วันที่ แผ่นดินร้องไห้
ฟากฟ้า ไร้น้ำตา จะหลั่งริน
หัวใจ คนไทย มลายสิ้น
แหว่งวิ่น แหลกเป็น. . .ชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เลือดและเนื้อ เคื้อชีวิต ถูกปลิดร่วง
ลูกหลง ถูกทวง ชีพสอย
ท่ามกลางไฟ มหันตภัยพลอย
ร่วงผล็อยผล็อย เหมือนใบไม้ ลอยลม
เห็นเด็กเด็ก คะนองศึก คึกคัก
ผู้ใหญ่ยักษ์ จังก้าท้า เสียงพร่าขรม
เห็นเช่นชาติ พินาศ พลาดล่มจม
สบสังคม ขมขื่น หมื่นล้านเศร้า
มองหา อนาคต หม่นหมดหวัง
มองมายัง ปัจจุบัน แต่พัง-เผา
ธงไตรรงค์ คงเหลือเพียง ครึ่งซีกเ า
ไยไทยเรา โหมบรรเลง พรมเพลงฆ่า.

- - ส อ ง - -
“๒๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๓”
ประกาศภาวะ  “ฉุกเฉิน”  ฉุกละหุก
ท่ามกลางยุค  มิคสัญญี  บั่นบีฑา
เกมการเมือง  เขื่องกิเล   เหตุที่มา
มีประชา  ธิปไตย  เติมไฟฟืน
ประชาชน  ไม่พ้นเบี้ย  เกลี่ยกระดาน
เทพหรือมาร  ล้วนก่อร่าง  อ้างจุดยืน
เพื่อชอบธรรม  ฟ้าอำไพ  หรือใดอื่น
สุดจะฝืน  ในที่สุด  จุดชนวน
ทหารกล้า  ต้องกล้ายิง  ก่อนถูกยิง
ประชาชน  ต้องทนยิ่ง  ก่อนกลิ้งครวญ
ก่อการดี  ผีการร้าย  หมายตีรวน
รัฐคำนวณ  ถูกหรือผิด  ประชิดผจัญ
เลือดคนไทย  ใช้รดหลั่ง  ทั่งทุกฝ่าย
ที่ล้มตาย  ต่างใช่ใคร  ไทยทั้งนั้น
กาลียุค  ทุกขชาติ  กราดโรมรัน
วอดวายขวัญ  บ้านยันเมือง  เปลืองน้ำตา
อธิษฐาน  ประการใด  ไข้ระส่ำ
ทักถ้อยคำ  ล้ำเลอใด  ใคร่อรรถา 
สิ้นสวรรค์  ปลอบบันเทา  เหล่าประชา
ชาวบ้านข้า  เข้มแข็งขืน  ยืนโดยตน
พอผ่านพ้้น  ขออย่ากลับ  นับศูนย์อีก
จงหลบหลีก  ประวัติศาสตร์  อาจวังวน
บทเรียนรู้  กู้จากหล่ม  ล่มจำนน
ให้ล่วงพ้น  จากฉิบหาย  วายป่วงปม.