Submitted on Thu, 2019-05-23 11:48
นับนิ้ว เนิ่นนาน ผ่านเวลา
ถ้อยสัญญาอัปยศ โป้ปดปลิ้น
พออิ่มหนำบ้างไหมนี่? ที่สูบกิน
อัศวินผู้ยิ่งใหญ่ในคราบโจร
จนหมดถ้อยหมดคำจะพร่ำด่า
ยังยิ้มร่าเริงร่ายใต้หัวโขน
ยังปิดหูปิดตา อ้าปากตะโกน
ยังสาดโคลน-ย้อมสี อีกกี่นาน?
ปานว่าบ้านว่าเมือง เพียงของเล่น
โอ้! เห็บหมัดเหลือบเล็นออกเพ่นพ่าน
สูบเนื้อเลือด เชือด คั้น แต่วันวาน
แลจักด้านดูดเอา สิบซาวปี
มีประชาธิปไตย ไว้พูดถึง
มีข่ายขึงโยงใยไว้เต็มที่
มีกฏหมายฟาดฟัน ลั่นคดี
เหลือความหวัง...ยังไม่มี! ที่เมืองไทย
เสียงโอดครวญคราคร่ำ ผู้ลำบาก
จนและยากฝืดเคือง ใช่เรื่องใหม่
จะก้าวข้ามหลุดพ้น ก็จนใจ
ไว้อาลัย แด่ความฝันวันพรุ่งนี้.