Submitted on Sat, 2019-05-25 10:42
พรุ่งนี้เจือจางลงอีกครั้ง
วันนี้กลายเป็นเมื่อวาน
เราหมุนกลับไปสู่อดีต
ทอดเดินบนนาฬิกาเรือนเก่า
เป็นตัวละครในม้วนฟิล์ม
ฉายซ้ำบนโทรภาพปัจจุบัน
เราพบกันบนถนน
จากกันบนถนน
หยดน้ำสีแดงไม่เคยเหือดแห้ง
ซึมลงในทรงจำรวดร้าว
ฤดูฝนหอบโชยกลิ่นเศร้า
เราหนาวเหน็บมากี่ครั้ง
ระลึกถึงแบบเงียบๆ
แด่นิติธรรมล่มสลาย
เสียงค้อนแผ่วเบาต่อความถูกต้อง
ตกอยู่ในม่านหมอกอยุติธรรม
บดบังกาลเวลาอนาคต
พรุ่งนี้เจือจางลงอีกครั้ง
ทอดมองสัตว์ประหลาดในปกรณัม
ชำเราเราซ้ำ ๆ
ด้วยความกระหาย