ชูนิ้วกลางเอาไว้สิวัยรุ่น
โลกของคุณ ใครจับจอง โลกของฉัน
ก่อนราตรีจะหมุนวนข้ามพ้นวัน
พายุใดกล้าดับฝัน ตะวันเช้า
สองปีกที่กางระหว่างฟ้า
คือปากกา วาดโลกใหม่จากใบเก่า
ผู้ใดกล้า จับจอง ยุคของเรา
จงแผดเผา ด้วยไฟฝัน อันเร่าร้อน
ไม่ว่ากฎหมายหรือปลายปืน
หยัดและยืนเหนือคืนวันอันผุกร่อน
ไม่มีใครกำหนดบทละคร
ฉากและตอนเราเขียนบท กำหนดเอง
ชูสามนิ้ว คนละมุม นะหนุ่มสาว
เขียนเรื่องราว ปักหมุด อันสุดเจ๋ง
เสียงวิหคสวรรค์จะบรรเลง
บทเพลงแห่งฝัน ฉันและคุณ
ยูนิฟอร์ม ของนายก มันตกยุค
เบี้ยจะรุก พิฆาต อำนาจขุน
เรียกคืนแดดเช้าเศร้าละมุน
สวมกอดความอบอุ่นอันคุ้นเคย
เขียนถ้อยวจีกวีรัก
ตรึงสลักย้ำเตือนเพื่อเอื้อนเอ่ย
ความเจ็บปวดของวันวานที่ผ่านเลย
จะเฉลย ทุกคำตอบ เส้นขอบฟ้า!