กองคาราวานยาวเหยียด
เราต่างถูกขับไล่​ และไล่ล่าในบ้านของตัวเอง
ผู้คนพยายามหอบความทรงจำเก่าติดตัว
บ้างก็เกินกำลังที่จะนำมันเดินทาง
หันกลับไปคงมีแต่เสียงก่นด่า
อาณาจักรล่มแล้ว
คงแต่แผ่นดินที่สูงขึ้น
ด้วยศพของผู้ไม่สยบยอม

เราเคยก้าวหน้า
จนเกือบเปลี่ยนมันได้สำเร็จ
แต่เราก็ร่วมมือกันพังมัน
บ้างหลงอนาคตบ้างหลงอดีต
เหลือเพียงปัจจุบันเน่าเหม็น
ที่ถูกละเลย

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เราป้องปาก
และป้องปากคนรอบตัว
เรากระซิบ​ กระซิบ​ กระซิบ
เด็กเกิดใหม่มีแก้วหูพิเศษ​กว่าคนรุ่นก่อน
พวกเขาได้ยินสิ่งไม่บังควร
ใช่ไม่บังควร
แก้วหูใหม่ได้ยินแต่ความจริง
แต่กรรมพันธุ์​ของคนไทยชอบโกหก
ดินแดนจึงล่มสลาย
เราเห็นและได้ยิน
แต่ร่วมพูดโกหก​ โกหกเพื่อนและคนรัก
โกหกอดีตและอนาคต
โกหกตัวเอง​ ทรยศความเป็นจริง
ครั้งแล้วครั้งเล่า
ดินแดนจึงล่มสลาย
ดินแดนจึงล่มสลาย
ด้วยคำโกหกของพวกเรา