ปกป้องชาวบ้านพื้นถิ่น
วิถีกินอยู่ อู่ข้าวอู่น้ำ
ดินฟ้าป่าเขา ลำเนาไพร ได้ดื่มด่ำ
ธรรมชาติล้ำคุณค่า เกินกว่า...เงินตราตี

...และที่นี่ก็ไม่ใช่ดาวเคราะห์ที่เรียกว่า “โลกมนุษย์”
แต่เป็นโลกของสรรพชีวิตทุกๆชนิด
จงหยุดฉกฉวยทรัพยากรเพื่อกักตุนเฉพาะตน
แต่ต้องให้กันแบ่งปันอย่างเกื้อกูล
อย่าแลเห็นเพียงผลประโยชน์ฉาบฉวยเฉพาะหน้า
แต่ต้องแลมองไปถึงอนาคตรุ่นลูกรุ่นหลานนานเนา
โลกเป็นบ้าน
ไม่ใช่สมรภูมิ
คนเพียงผู้อาศัยชั่วคราว
หาใช่เจ้าข้าวเจ้าของตลอดกาล

ไม่รักษา = ทำลาย
ทำลาย = เนรคุณ.