สูญเสียสิ่งใดไปบ้าง ตลอดหนทางอันตรายสายนี้
สูญเสียกระทั่งแววตาขมึงทึง เฉยชา
ดำมืดอยู่แต่แววตาเคียดแค้น ชิงชัง
สูญเสียกระทั่งเรือนใจซึ่งว่างไร้เมตตากรุณา
เพลิงโมหะไหม้โหม เผาวอดเรือนใจ
เต้นเร่าแต่แรงปรารถนาจะเข่นฆ่าล้างผลาญ

สูญเสียสิ่งใดไปบ้าง ตลอดหนทางอันตรายสายนี้
สูญเสียกระทั่งวจีที่หยาบต่ำ
ทะลักทลายแต่วาทกรรมที่หยาบกว่า
สูญเสียกระทั่งกลวิธีและท่วงทำนองส่อเสียดเหยียดเย้ย
กลับเป็นบุกเข้าประชิดปรี่เข้าประทุษ
สะสา เหยียดหยาม

สูญเสียสิ่งใดไปบ้าง ตลอดหนทางอันตรายสายนี้
สูญเสียกระทั่งปกติอันไม่เคยดี
เสื่อมสู่... อปกติเลว
สูญเสียกระทั่งการตกตายที่ก้นหุบเหว
พลิกฟื้นคืนร่าง ป่ายปีนขึ้นพล่านหลอกหลอน

ขอคืนสีเทาแห่งแววตาขมึงทึง เฉยชา
เราถวิลหาความเงียบในแววตาชนิดนั้น
ขอคืนเนื้อดินสำหรับปลูกเรือนใจหลังใหม่
ขอเพียงเนื้อใจว่างไร้เมตตากรุณาเช่นเดิม
เราไม่ต้องการไฟ บรรลัย--

ขอคืนพื้นที่ให้แก่คำต่ำ คำหยาบ
มากกว่าหยาบ ยิ่งกว่าต่ำ อันที่จริงปราศจากความหมาย
คนหมดศักดิ์ศรีเท่าที่จะมีให้หมิ่น
คำหยาบ คำต่ำ เพียงนำออกใช้ก็ได้ผล

ขอคืนระยะอันพอเหมาะ
และชั้นเชิงศิลปะอันพอรับ
สำหรับการส่อเสียดเหยียดเย้ยมนุษย์ผู้มิใช่เพื่อน
ทว่า ยังคงร่วมทุกข์

สูญเสียสิ่งใดไปบ้าง ตลอดหนทางอันตรายสายนี้
เราร้องขอคืนปกติอันไม่เคยดี
นั่นยังดีกว่า... อปกติเลว

เราร้อง
เพราะนี่คือวิธีแรกและวิธีสุดท้าย
เรารู้
ผู้คนและบ้านเมืองสูญเสียไปมากเพียงไร